Што се случува со душата на самоубиецот? Шокантната вистина што никој не сака да ја слушне
Околу 15.000 луѓе годишно си го одземаат животот, а секојдневно уште повеќе ги мачат мрачни мисли за самоубиство. Зошто некои луѓе ја гледаат смртта како излез од проблемите и доаѓаат до одлуката засекогаш да го прекинат својот живот? Но, што навистина ги чека после таквиот чин и каде оди нивната душа?
In This Article:
- Психологијата вели: невидлив терор, постојан притисок и чувство на безнадежност се корените на својот крај
- Православното христијанство: „Самоубиството е најголемиот грев, патот кон рајот е затворен“
- Од строгост до милост: кога црквата сепак го почнува да го испраќа самоубиецот?
- Животот – дар од Бога, прекршен од безверие
- Секој живот е вреден, надежта и молитвата го спасуваат човекот од темни мисли
Психологијата вели: невидлив терор, постојан притисок и чувство на безнадежност се корените на својот крај
Психолозите објаснуваат дека причината за самоубиство ретко е само несреќна љубов или раскинување. Почесто, тоа е последица на лудото темпо на секојдневниот живот, бескрајни проблеми и недостаток од момент за одмор. Многумина посакуваат спокојство што не можат да го најдат во овој свет – веруваат дека со смртта завршуваат сите маки и страдања. Но, дали навистина е така?
Православното христијанство: „Самоубиството е најголемиот грев, патот кон рајот е затворен“
Според православието, самоубиството е најтежок грев, бидејќи единствениот грев за кој не може да се покае човек по смртта е токму оваа самонанесена смрт. Таквиот човек не се помирил со Господ, па рајот му е недостапен, а го чекаат вечни маки. Се очекува дека самоубиец ќе најде мир, но според верата, неговите страдања само продолжуваат и после животот.
Од строгост до милост: кога црквата сепак го почнува да го испраќа самоубиецот?
Во раното христијанство било строго забрането да се читаат молитви за оние што го прекратиле својот живот. Денес црквата понекогаш прави исклучок, особено ако самоубиецот имал психичко заболување. За останатите, се изговара специјална молитва за утеха на роднините, но не се врши класично опело.
Животот – дар од Бога, прекршен од безверие
Христијанското учење вели: човекот треба да живее во склад со волјата Божја и никогаш да не го отфрли најголемиот подарок – животот. Верникот може да се бори со очај, знаејќи дека Бог го води, а душата му е вечна. Тие кои губат вера, ја губат и поддршката и ризикуваат да бидат оддалечени од Божјата милост. Црквата смета дека и еутаназијата е форма на самоубиство, па и тоа се гледа како грев. Страдањето е дел од патот до духовно зацврстување – да се издржи, наместо да се избега.
Секој живот е вреден, надежта и молитвата го спасуваат човекот од темни мисли
Дури и најверните христијани имаат моменти на очај и мисли за крај. Но, верата учи дека овие мисли се искушенија. Кога се јавуваат, треба да се побара утеха и заштита од Господа со кратка молитва: „Спаси ме, Господи, и сочувај ме, грешен!“
