Зошто инфлуенсерка што престојува на Арктикот секогаш оди вооружена – дури и на едно од најбезбедните места на светот?
Животот на Сесилија Бломдал на замрзнатите острови на Свалбард изгледа идиличен на нејзиниот Јутјуб и ТикТок, но позади снежната бајка се крие ужасна реалност: таа никогаш не излегува надвор без пиштол или сигнален пиштол. Причината? Свалбард, иако е едно од најбезбедните места за луѓе, е и територија на најопасните предатори на Арктикот – белите мечки.
In This Article:
- Белите мечки во Свалбард: Постојана закана за сите кои живеат или престојуваат таму
- Пиштолот – симбол на преживување, но и голема одговорност
- Строги правила: Оружјето не е законска обврска, но подготвеноста е задолжителна
- Живот меѓу заканите и чудните закони: во Лонгирбиен е дури и забрането да умреш!
Белите мечки во Свалбард: Постојана закана за сите кои живеат или престојуваат таму
Сесилија сведочи дека не е невообичаено белите мечки да провалуваат во оддалечени колиби. Дури неодамна, мечка била забележана блиску до градот. За локалците, ова се веќе секојдневни предизвици. „Оружјето е задолжително за заштита од белите мечки,“ објаснува таа.
Пиштолот – симбол на преживување, но и голема одговорност
Иако Сесилија и сопругот секогаш ги држат пиштолите блиску, никогаш во девет години не и требало да го употреби своето оружје. Најчесто, кога се надвор од селото, користат сигнални пиштоли – гласниот звук и силната светлина ги плашат мечките и ги одвраќаат. Но, пиштолите се дозволени само во дивината; во градот нивното носење е строго забрането. Оружјето се вади само во животно-загрозувачки ситуации.
Строги правила: Оружјето не е законска обврска, но подготвеноста е задолжителна
Локалните власти се јасни – да се поседува пиштол не е законска обврска, но некој вид заштита од мечки е неопходен. Оние што сакаат оружје мора прво да аплицираат и да добијат дозвола од гувернерот на Свалбард. Влегувањето со пиштол во продавници или јавни објекти е строго забрането.
Живот меѓу заканите и чудните закони: во Лонгирбиен е дури и забрането да умреш!
Иако белите мечки ретко навлегуваат во градот, опасноста е тука. Но, оваа поларна населба има и уште еден необичен закон: умирањето е забрането! Бидејќи телата не се распаѓаат во вечниот мраз, од 1950 година болните луѓе се испраќаат на копното за да бидат лекувани или погребани. Овој факт уште еднаш ја покажува посебната динамика на животот на крајот од светот.
