Живот што се раѓа во смрзнатите езера на Титан: Научниците открија дека молекули може да формираат примитивни клетки на далечниот сателит на Сатурн
За разлика од океаните на Земјата исполнети со вода, на Титан — најголемата месечина на Сатурн — во езерата и морињата тече течен метан и етан. Температурите таму се толку ниски, што водата е замрзната и формира мраз, а метанот ја презема улогата на водата: испарува, создава облаци и паѓа како дожд. Научниците одамна се прашуваат: може ли во таква студена и опасна средина да се развие живот? Нови истражувања на НАСА сугерираат дека условите за формирање на примитивни живи клетки можеби навистина постојат на овие далечни светови.
In This Article:
- Капките од метан формираат структури слични на клетки
- Можност за примитивна еволуција: Везикулите се шират низ езерата и се натпреваруваат за опстанок
- Титан, Сатурновиот сателит со дожд, реки и езера од метан, веќе долго ја фасцинира науката
- Мисијата Dragonfly се подготвува да истражува дали Титан е навистина потенцијален дом за живот
Капките од метан формираат структури слични на клетки
Кога дождовните капки од метан паѓаат во езерата на Титан, тие создаваат бранови и ситни капчиња што повторно се креваат во воздухот. Научниците пресметале дека овие капчиња може да бидат обвиени со асиметрични молекули наречени амфифили – молекули кај кои едниот дел привлекува, а другиот одбива јаглеводороди. На Земјата, истите вакви молекули се основа за мембраните на сите живи клетки. Затоа е фасцинантно што кога ваквите капчиња повторно ќе паднат во езерото, нивниот слој амфифили се спојува со слојот на површината на езерото. Така се создава двослојна обвивка со содржина во средината – нешто налик на примитивна, минијатурна клетка.
Можност за примитивна еволуција: Везикулите се шират низ езерата и се натпреваруваат за опстанок
Милиони вакви везикули (клеточни меурчиња) може со време да се распространат низ езерото, комуницирајќи, натпреварувајќи се, еволуирајќи и создавајќи услови за појава на нови, посложени форми на живот. „Постоењето на везикули на Титан би докажало зголемување на редот и сложеноста — основа за раѓање на живот“ — изјави Конор Никсон од Центарот за вселенски летови Годард, НАСА. "Нашата хипотеза може да го промени правецот и техниките на трагањето по живот на Титан, но и да даде клучни одговори за почетоците на животот на Земјата."
Титан, Сатурновиот сателит со дожд, реки и езера од метан, веќе долго ја фасцинира науката
Благодарение на мисијата Касини, веќе знаеме дека Титан има густа атмосфера, врнежи, реки и езера со димензии како морските на Земјата. Сончевата светлина таму поттикнува сложени хемиски реакции и создава органски молекули. Хемијата на Титан им помага на астрофизичарите да разберат како се формирале првите молекули и зошто милијарди години подоцна постои живот на нашата планета. Денес се смета дека токму на Титан се одвиваат слични процеси како во раната Земја — каде молекулите се групираат во протоклетки, прекурсори на животот.
Мисијата Dragonfly се подготвува да истражува дали Титан е навистина потенцијален дом за живот
НАСА ја подготвува мисијата Dragonfly — винтокрил летач кој ќе слета и ќе ја проучува површината на Титан, анализирајќи ја атмосферата, составот на почвата и можноста езерата да бидат погодни за живот. Иако езерата не се дел од траекторијата на Dragonfly, и инструментите нема да можат директно да откријат везикули, апаратот сепак ќе придонесе за разбирање на потенцијалот на Титан. Новите истражувања, покажуваат дека механизми кои водат кон појава на живот не само што се можни, туку веројатно веќе се случуваат на овој леден свет.
