Зависност од игри на среќа: Невидлива болест која разорува животи и семејства
Патолошката зависност од игри на среќа и обложувања, е официјално признато заболување на исто ниво како наркоманијата и алкохолизмот. Луѓето често влегуваат во светот на игрите на среќа барајќи лесна возбуда и брзи пари, но тоа задоволство брзо се претвора во прогресивно уништување на нивниот живот и на животот на нивните блиски.
In This Article:
- Лов на возбуда, емоции и лесни пари ја турка личноста во бездна
- Три стадиуми на пропаѓање: Како коцкањето целосно го презема животот
- Пеколот на зависноста: Симптоми како кај болен од дрога и распад на секојдневниот живот
- Излез постои: Единствен пат кон оздравување е прифаќањето на проблемот и барањето стручна помош
Лов на возбуда, емоции и лесни пари ја турка личноста во бездна
Главната причина за развој на оваа зависност е желбата за посилни емоции и лесни финансиски добивки, без вложување труд. Недостатокот на позитивни чувства ги прави луѓето особено ранливи. Уште полошо, „најсреќното“ нешто што може да му се случи на коцкар е добивка — бидејќи таа ја засилува илузијата дека победата е лесно достижна и влече кон подлабока пропаст.
Три стадиуми на пропаѓање: Како коцкањето целосно го презема животот
Зависноста почнува со честа окупираност со мисли за играње и чувство за сигурни добивки. Играчот ги игнорира загубите, а сопствениците на казина го „навлекуваат“ уште повеќе. Во следната фаза, поразите зачестуваат, се јавуваат силни негативни емоции и се влошуваат семејните и пријателските односи. Финалната фаза значи целосно разурнување: здравје, работа, брак, имот — сè се губи, а зависникот е подготвен на очајни потези и дури криминал.
Пеколот на зависноста: Симптоми како кај болен од дрога и распад на секојдневниот живот
Дури и да се запре пристапот до игра, зависниот доживува реален синдром на апстиненција, со физички и психолошки тегоби налик на наркоманија. Во овие моменти страда не само компулсивниот играч, туку целото негово семејство кое – поради созависност – често, загрозувајќи ја сопствената благосостојба, се обидува да му помогне до последно.
Излез постои: Единствен пат кон оздравување е прифаќањето на проблемот и барањето стручна помош
Првиот чекор е признавање на болеста – нешто што повеќето зависни лица упорно го избегнуваат. Без тоа, успехот е невозможен. Се препорачуваат групи за самопомош, а поддршката од блиските е клучна. Промената е болна, но само прифаќањето дека постои проблем може да ја отвори вратата за нов, здрав почеток.
