Револуцијата на вештачката интелигенција може да нè натера целосно да размислиме за концептот на парите
Вештачката интелигенција (ВИ) ја дефинира нашата ера, но како ќе ја промени иднината останува неразјаснето и често спорно прашање. За оптимистите, ИТ ветува свет на материјално изобилство. Но, дури и ако таа ветена иднина стане реалност, се поставува клучното прашање: кој ќе го ужива тоа изобилство и како ќе го распоредиме?
In This Article:
- Парадоксот на изобилството: Суровата вистина за отпадот и сиромаштијата во изобилни општества
- Пазарна логика и предизвикот на технолошкото изобилство: Што кога не се бара повеќе труд?
- Дебатата за универзален основен приход и услуги
- Ниедна технологија не гарантира утопија: Парите, моќта и можноста да избереме поинаква иднина
Парадоксот на изобилството: Суровата вистина за отпадот и сиромаштијата во изобилни општества
Во Австралија секоја година се фрлаат околу 7,6 милиони тони храна – или по 312 килограми по жител. Во исто време, секој осми Австралиец нема доволно пари за храна. Изобилството не значи праведна распределба, туку понекогаш и поголема нееднаквост, а ова е драма која ја гледаме уште пред ВИ целосно да го преобрази светот.
Пазарна логика и предизвикот на технолошкото изобилство: Што кога не се бара повеќе труд?
Економијата го посматра светот низ призма на ограничени ресурси и бескрајни желби. Но, што ќе се случи кога технологијата ќе ги направи работните места излишни? Дури и без технолошки напредок, пазарниот систем може да произведе масовна сиромаштија среде изобилство – како што покажа Џон Мејнард Кејнс. Пандемијата само го осветли ова: со драстично зголемување на социјалните придобивки, сиромаштијата и гладот опаднаа, иако производството беше намалено.
Дебатата за универзален основен приход и услуги
Концептот на универзален основен приход – приход што би обезбедил основни средства за сите – набрзо повторно доби поддршка ширум светот за време на пандемијата. Некои теоретичари, како Елис Клајн и Џејмс Фергусон, тврдат дека овој приход не треба да биде милостина, туку „заслужен дел“ од колективното богатство создадено со човечка и технолошка соработка. Други предлагаат наместо пари, државата директно да обезбеди универзални основни услуги – бесплатна здравствена заштита, образование, транспорт, енергија... Така, благодетите на ВИ нема да останат само за најбогатите.
Ниедна технологија не гарантира утопија: Парите, моќта и можноста да избереме поинаква иднина
Дебатите за универзален приход се стари колку и индустриските револуции. Денес моќните технолошки компании сугерираат дека би можеле да влеземе во нова форма на „технофеудализам“, каде контролата над технологијата значи и контрола над луѓето. Но, утопијата не доаѓа сама по себе. Веќе имаме доволно ресурси за секој човек – вистинското прашање е дали ќе избереме фер дистрибуција или ќе го оставиме решението во рацете на самите пазари и нивните нови дигитални владетели.
