Потрошив 50.000 долари за да го клонирам моето починато куче – дали навистина може љубовта да се повтори?
Кога Венеса Џонсон првпат го виде своето ново кученце Оли, слаткото 8-неделно ши-цзу, нешто во него и беше премногу познато. Сè околу него — неговото малечко носе, неговите движења — и враќаше болни, но и топли спомени за нејзиниот сакан Оливер, кој почина во декември минатата година. „Чудно беше затоа што тоа беа очите на Оливер што ме гледаа, ама не беше целосно тој“, раскажува Џонсон (48) за нејзината прва, емотивна средба со Оли во северна држава Њујорк, илјадници километри далеку од нејзиниот дом на Западниот брег. Причината за оваа бизарна сличност е клонирање. Оли е двојник на Оливер.
In This Article:
- Технологијата ја прави можна бесмртноста на миленичињата – но по цена од 50.000 долари
- Загубата на Оливер ја уништи Венеса, а надежта ја пронајде во клонирањето – ViaGen ветува нов почеток
- Клонирање на кучиња – од експеримент до реалност со соматска клеточна нуклеарна трансфер технологија
- Стапка на успех од 80% според ViaGen, но тешки прашања за етиката и добробитот
- Покрај Оли, клонирани се и три клона на Фето – емоциите се мешаат со чудото на науката
- Не може да има идентични копии – карактерот не се клонира заедно со изгледот
- Внатрешна борба, каење и последователно олеснување – сопствениците откриваат што носи одлуката за клонирање
Технологијата ја прави можна бесмртноста на миленичињата – но по цена од 50.000 долари
Благодарение на огромниот напредок на технологијата, денес вашиот сакан миленик – или барем верзија од него – може да живее вечно, користејќи ткивни примероци собрани пред неговата смрт. Ова што беше некогаш чудна новост резервирана за богатите славни личности како Барбра Стрејсенд и Парис Хилтон, станува тренд и меѓу обичните Американци, коишто плаќаат и над 50.000 долари за тоа задоволство. Дури и имиња како Том Брејди, кој неодамна го клонираше својот семеен пес Луа, стануваат дел од трендот и инвестираат во оваа технологија. Поддржувачите го нарекуваат научно чудо, давајќи им вечна врска меѓу луѓето и нивните животни. Критичарите пак, велат дека клонирањето ги отвора Пандорините кутии со етички прашања, а смртта и моралот буквално одат во полза на животните.
Загубата на Оливер ја уништи Венеса, а надежта ја пронајде во клонирањето – ViaGen ветува нов почеток
Венеса Џонсон, извршна директорка во Амазон од Лос Анџелес, го посвоила Оливер во 2013, и од тогаш биле неразделни. „Немам деца, сама сум“, раскажува таа. „Бевме заедно 24/7. Го носев секаде.“ Смртта на Оливер непосредно пред Божик, ја фрлила во очај. Во моментите на длабока тага, таа на интернет ја пронајде ViaGen — тексашка биотехнолошка компанија „посветена на совршена генетска репликација“ на кучиња, мачки и коњи. „Гуглав ‘што да правам по загубата на својот пес’, и ми се појави нешто за клонирање“, се сеќава Венеса. „Бев како, ‘Чекај, што? Тоа е опција?’ ... Ми даде светло на крајот од тунелот, надеж дека ќе имам барем делче од Оливер што ќе продолжи.“
Клонирање на кучиња – од експеримент до реалност со соматска клеточна нуклеарна трансфер технологија
Клонирањето функционира преку методот наречен соматска клеточна нуклеарна трансфер – истиот контроверзен пристап што беше користен со овцата Доли. Преку земање на примерокот од ткиво, јадрото од таа клетка се внесува во донаторско јајце со веќе извадено свое јадро. Така се создава ембрион кој се вградува во сурогат-мајка, која го носи и го раѓа клонираното животно. Водена од желба повторно да го има Оливер, Венеса платила цели 50.000 долари на ViaGen – наспроти советите од семејството и пријателите. „Сите ми рекоа да почекам, ама не можев да ги слушам“, изјавува таа. „Не бев трезна.“
Стапка на успех од 80% според ViaGen, но тешки прашања за етиката и добробитот
ViaGen, неодамна преземена од Colossal Biosciences од Далас, пријавува околу 80% успешност при клонирањето животни. Но студија од Универзитетот Колумбија од 2018 тврдела дека индустрискиот успех бил само 20%, со повеќекратни процедури потребни. Истражувачот тогаш предупредил дека процедурата „не носи медицински бенефит за здравјето на миленикот или луѓето“. Заштитниците на правата на животни од PETA и ASPCA се остро против – тие повикуваат на вдомување, додека шелтерите се преполни со напуштени кучиња и мачки.
Покрај Оли, клонирани се и три клона на Фето – емоциите се мешаат со чудото на науката
Кеј, 37 годишнен софтверски инженер од Сиетл, исто така се решила за клонирање преку ViaGen, откако го изгубила своето 18 годишно пинчер-куче Фето минатата пролет. И таа, исто како Венеса, работи во ИТ секторот, нема деца и платила 50.000 долари. Но, наместо едно, Кеј доби цели три клона – Фето 4, Фето 5 и Фето 6. „Глупаво ми звучи кога го кажувам, ама ми беше како да пружам рака низ универзумот до минатото“, објаснува таа. Штом ги видела трите кученца, се вратила во времето кога првпат го видела оригиналниот Фето пред две децении. „Ги клонирав еднаш, ама некогаш науката резултира со повеќе кучиња.“ Сите имаат ист мирис како Фето, нема несреќи со мокрење во домот и плачат исто кога сакаат да излезат. „Одеднаш знаев разлика дали врескаат за да излезат или само не сакаат да бидат затворени. И да го правиш тоа со три, мислиш – како е ова можно?“ Секое куче покажува различна страна од предокот. „Едно малку ме гризе, како што правеше Фето. Сите носат делче од него.“ Кеј има намера да ги одгледува сите три.
Не може да има идентични копии – карактерот не се клонира заедно со изгледот
Ветеринарната докторка Ребека Гринштајн предупредува дека оние што клонираат миленик не треба да очекуваат целосни дупликати. „Силна е дебатата околу биологија наспроти околина“, вели таа. „Дали можеме да кажеме дека се изложени на истите услови, диети, загадување, однесување на сопственикот? Многу фактори не се исти.“ Така, како што изгледот можеби е ист, карактерот не е. ViaGen тврди дека клонираните миленици може да живеат исто како оригиналот, а д-р Гринштајн нема причина да мисли спротивно. Според истрагата на CBS News од 2024, ViaGen ги исполнува регулативите за благосостојба на животните и земјоделските стандарди. Од 2015, имаат клонирано над илјада кучиња и мачки.
Внатрешна борба, каење и последователно олеснување – сопствениците откриваат што носи одлуката за клонирање
И Венеса и Кеј признаваат дека имале внатрешна борба со себе си откако го избрале клонирањето. Венеса дури почнала да жали за одлуката додека заздравувала од болката по Оливер. „Оваа одлука ја направив во длабока тага“, изјавува таа. „Не би ја повторила. Толку многу кучиња чекаат во шелтер, пренатрупани се.“ „Ништо не е едноставно. Постоеше нешто посебно со тоа што Оливер беше уникатен, нашата љубов беше приказна еднаш во животот.“ Три недели по средбата со Оли, чувствата ѝ се менуваат: „Сè сум посреќна што го направив ова. Одењето, начинот на кој трча по трева и се влечка во кревет ми го враќаат Оливер. Тоа е неверојатно... ама не е едноставно.“ Кеј од Сиетл вели: „Ако некој ме праша, би советувала да се почека, зашто одлуките во тага се опасни. Но сега – најдобрата работа што сум ја направила во животот.“
