Пет ужасни легенди за Ноќта на вештерките што никогаш не сте ги слушнале
Ноќта на вештерките е време кога сенките се издолжуваат, а мракот ги голта улиците. Позади шарената светлина на тиквите и забавните костими се кријат морничави приказни што ќе ви ја заледат крвта – такви за кои веројатно никогаш не сте слушнале! Откријте пет од најстрашните легенди поврзани со овој мистичен празник, кои ќе ви разбудат страв и ќе ве натераат да се замислите дали светот навистина е таков каков што изгледа.
In This Article:
- Легендата за Џек-о-Фенер: Вечниот скитник меѓу животот и смртта чие име стои зад тиквите на Ноќта на вештерките
- Мистеријата на Крвавата Мери: Призракот што се јавува во огледало и предизвикува страв и ужас низ генерации
- Сината дама од хотелот Del Coronado: Тажниот дух што лута низ ходниците по својата недоречена вистина
- Црниот монах од Понтефракт: Најстрашниот полтергејст во Англија напаѓал, давел и туркал деца пред очите на сведоци
- „Духот на Сали“ од Ачисон: Призракот на малото девојче што ја запечати својата болка во ѕидовите на Домот на Сали и предизвикува неименуван страв кај посетителите
Легендата за Џек-о-Фенер: Вечниот скитник меѓу животот и смртта чие име стои зад тиквите на Ноќта на вештерките
Легендата за Џек-о-Фенер е една од најпознатите, но и најстрашните приказни поврзани со Ноќта на вештерките, а нејзините корени се ирски. Џек бил итрец и лукав измамник, познат по тоа што луѓето ги терал да прават што сака тој. Еден ден се сретнал со самиот ѓавол, кој дошол да му ја земе душата. Џек го измамил и го натерал да се качи на јаболкница, а потоа набрзина вдлабил крст во стеблото, заклучувајќи го ѓаволот таму. Договорот бил: ѓаволот нема да му ја земе душата кога Џек ќе умре. Кога умрел Џек, не можел да оди во рајот поради своите гревови, а ѓаволот, држејќи се до договорот, не смеел да го земе ниту во пеколот. Така, Џек бил осуден да талка засекогаш по земјата, само со жарче од пеколот што го ставил во издлабена тиква (во некои верзии – во ротквица) за да си го осветлува патот низ вечниот мрак. Тој станал познат како Џек-о-Фенер. Токму поради оваа легенда на Ноќта на вештерките се прават фенери од тикви. Првично луѓето ги правеле од ротквици или репки, но со доаѓање во Америка, тиквата станала симбол на овој обичај.
Мистеријата на Крвавата Мери: Призракот што се јавува во огледало и предизвикува страв и ужас низ генерации
Легендата за Крвавата Мери е една од најморничавите и најзагадочните приказни што се раскажуваат за Ноќта на вештерките. Раскажува за дух на жена што наводно се појавува во огледало ако некој нејзиното име го изговори три пати. Најпознатата верзија ја поврзува со Марија I Тјудор, англиската кралица позната по суровите прогонства на протестантите. За да ја повикате Крвавата Мери, како што вели легендата, потребен е ритуал: се влегува во темна просторија, се запалува свеќа и се става огледало. Потоа трипати се изговара "Крвава Мери". Верувањата велат дека се појавува страшна женска фигура – некогаш убава, а понекогаш обезличена со крвави очи и злобна насмевка. Ако навистина се појави, последиците можат да бидат ужасни.
Сината дама од хотелот Del Coronado: Тажниот дух што лута низ ходниците по својата недоречена вистина
Легендата за Сината дама е една од најпознатите мистични приказни за хотелот Del Coronado во Калифорнија. Се врзува за трагичната смрт на 24-годишната Кејт Морган, која ноќувала во хотелот со лажно име во ноември 1892 година. Нејзиното тело го откриле на скалите што водат кон плажата. Причините за смртта остануваат мистерија – некои мислат дека била убиена од љубовникот, други дека сама посегнала по животот. Од нејзината смрт, гости и персонал сведочеле за чудни појави: женска фигура во долго сино фустанче или плашт тивко минува низ ходници, оставајќи зад себе студена сенка и чувство на напнатост. Во нејзината соба се раскажува за електрични дефекти, промена на температура, мистериозен мирис на парфем и поместување на предмети. Некои посетители чувствуваат допир или дека се набљудувани. Легендата го прави хотелот прочуен меѓу љубителите на мистериозното, а тажната душа на Сината дама според многу истражувачи се враќа за да бара одговори за својата неочекувано завршена судбина.
Црниот монах од Понтефракт: Најстрашниот полтергејст во Англија напаѓал, давел и туркал деца пред очите на сведоци
Призракот на Црниот монах од Понтефракт е една од најстрашните и најдокументирани приказни за духови во Британија. Се почнало во 60-тите години во куќата бр. 30 на Ист Драјв, Јоркшир, каде се преселила семејството Притчард. Почнуваат чудни и застрашувачки појави – летале предмети, тропале врати, мебел се местел сам, а по ѕидовите се појавувале водени дамки. Главната фигура што ја гледале била темен силует во облик на монах – Црниот монах. Неговото потекло се поврзува со средновековен манастир во близина и монах кој бил обесен за злосторство врз дете и закопан во "нечиста направа". Се верува дека неговиот немирен дух ги предизвикувал ужасните случки. Како што се зголемувала активноста, полтергјестот станувал насилен: членови на семејството биле напаѓани, туркани, па дури и издигнувани во воздух од непозната сила. Еден од најморничавите моменти бил нападот врз Дијана, ќерката, која била влечена за коса низ собата. Ни свештеници ни истражувачи на паранормалното не успеале да го избркаат духот. Куќата станала позната по книгата „Полтергејст на Ист Драјв" од Том Кун, базирана на сведоштва од семејството и независни очевидци.
„Духот на Сали“ од Ачисон: Призракот на малото девојче што ја запечати својата болка во ѕидовите на Домот на Сали и предизвикува неименуван страв кај посетителите
„Духот на Сали“ е една од најпознатите американски легенди за духови. Таа се поврзува со Домот на Сали во Ачисон, Канзас, кој стана вистинска „Мека" за ловци на паранормални појави. Легендата започнува во 1906 година, кога шестгодишното девојче Сали заболела од воспаление на слепото црево. Поради доцна интервенција и необезбедена анестезија, Сали умира во страшни маки на масата за операција. Се вели дека токму нејзиниот дух останал заробен поради болката и ненадејната смрт. Во 1990-тите сопствениците на куќата почнале да сведочат за „детски дух" – се палат светилки, се отвораат врати сами, предмети летаат низ собите, а воздухот често станува леден. Глава на семејството, Тони Пикман, сведочел за агресивни напади: бил изгребан и удиран од невидливи раце, а раните се појавувале пред очите на сведоци. Појавата се интензивирала со текот на времето и ја ставила куќата во фокусот на многу телевизиски и истражувачки екипи – а посетителите раскажуваат за детски смеа, сенки, изливи на тага и страв што ги обзема без рационално објаснување.
