Како осата си го забавува стареењето и си го продолжува животот за 36%? Дали и ние би можеле да го користиме тоа?
Јувел осата (Nasonia vitripennis), омилена и детално проучувана од научниците, поседува мистериозен механизам – способноста да го паузира развојот во одреден момент од животот, што резултира со значително побавно биолошко стареење. Ова откритие ја руши претпоставката дека стареењето е неповратно и дава нови можности за истражувања во борбата против стареењето.
In This Article:
- Молекуларна пауза: Ларвите на осата го забавуваат своето стареење за 29% и живеат речиси 36% подолго
- Епигенетски часовник: Мерење на вистинската биолошка возраст и што тоа значи за човекот
- Осата – од „крвавиот“ паразит до идол на науката за стареењето
- Малата оса носи големи надежи: Дали ќе ја научиме науката да го паузира стареењето и кај човекот?
Молекуларна пауза: Ларвите на осата го забавуваат своето стареење за 29% и живеат речиси 36% подолго
Научници од Универзитетот во Лестер први докажаа дека епигенетскиот часовник на инсект може да биде променет од самиот почеток – уште пред да стане возрасен организам. Ларвите кои поминале низ стадиум на пауза (дијапауза) живееле во просек 30 дена, наспроти 22 дена кај оние без пауза. Ова паузирање се активирало со изложување на мајките оси на студ и темнина. По „хибернацијата“ од три месеци, младите оси не само што живееле подолго, туку нивното молекуларно стареење било речиси една третина побавно.
Епигенетски часовник: Мерење на вистинската биолошка возраст и што тоа значи за човекот
Со помош на прецизно секвенцирање на целата ДНК (над 700.000 локации на метилација), научниците дефинираа „епигенетски часовник“ – биолошки мерач за стареењето, кој ја одредува вистинската, а не календарската возраст на организмот. Осите кои го поминале стадиумот на дијапауза, иако на самиот почеток биле биолошки постари поради промената на метилацијата, на 30-от ден биле во просек 2,7 дена помлади од останатите. Овој далеку побавен тиктак на нивниот часовник значи огромен потенцијал за истражување на „запирање“ на стареењето кај други животни, па и кај луѓето.
Осата – од „крвавиот“ паразит до идол на науката за стареењето
Иако е позната по шокантната репродукција – женката полага јајца и нејзините ларви ја јадат одвнатре – оваа оса има ДНК метилација слична како кај човекот и исклучително краток животен век. Затоа е совршен модел за истражување на стареењето и невробиологијата, со исцрпно мапирање на нејзиниот мозок од 2019 година.
Малата оса носи големи надежи: Дали ќе ја научиме науката да го паузира стареењето и кај човекот?
Ова е прво истражување што покажува како долгорочна „замрзнатост“ во раниот развој јасно го менува молекуларното стареење и открива биолошки патишта идентични и кај човекот, особено оние поврзани со инсулин и метаболизмот на хранливи материи. Тимот заклучува дека Nasonia vitripennis е новата ѕвезда на геронтологијата, бидејќи нуди јасни одговори за тоа како може да се притисне „пауза“ на стареењето. Истражувањето е објавено во Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).
