Никогаш не се поврзувај со светот на мртвите – Волф Месинг, човекот што гледал повеќе од сите други
Волф Месинг е човекот кој умееше да гледа таму каде што обичните очи не гледаат. Тој не само што чита мисли, туку и го отвораше човечкото срце како отворена книга. Со тоа, кај некои будеше восхит, а кај други – страв. Зборуваа дека може да предвиди судбини, да чуе туѓа радост, болка, страв. Но, неговата сила не беше во магија, туку во вонредна набљудувачка способност и интуиција. Тоа е приказна за човекот кој ја почувствува границата помеѓу животот и смртта и никогаш не дозволи таа да биде игра.
In This Article:
- Мистичната сила на Месинг – Легендите, средбите и неговото „непријателство со смртта“
- Трагични и чудесни средби – Одговори што ги ледат срцата и мистерии без објаснување
- Дарбата што ја носи и болката од својата судбина – Месинг ја предвидува сопствената и смртта на најмилите
- Последната ноќ и крајот на патот – Збогување со животот и филозофијата на душата
Мистичната сила на Месинг – Легендите, средбите и неговото „непријателство со смртта“
Легендите за Месинг и денес се преплетуваат со шепотења за средби со политичари, научници, војници. Луѓето раскажуваат како само со еден поглед успокоил преполнa сала. Тој не беше карикатура од стрип, туку човек кој чита души, препознава страв и надеж. Во сето тоа, неговата сила беше и мистична, но и човечка – тој гледаше светлина таму каде што другите гледаа само сенки. Повторуваше зборови што звучеа повеќе како тестамент, отколку како предупредување: „Не отварај врати кон светот на мртвите со леснотија.“ Тој ја чуствуваше таа граница, и постојано потсетуваше – има нешта што не се за нас смртниците.
Трагични и чудесни средби – Одговори што ги ледат срцата и мистерии без објаснување
На неговите јавни настапи луѓето доаѓаа со различни желби – некои сакаа само чудо, други доказ, трети утеха. Еден ден маж праша: „Каде се сега моите родители?“ Салата онеме. Месинг само гледаше, па му рече: „Твојата мајка е тука, во оваа сала…“ – опиша жена, место, ред. „А татко ти загина на војна.“ Човекот молчеше – сè беше вистина. Но, тоа не беше крај. После настапот Месинг го повика и му кажа за гласот на таткото што барал да му покаже каде му е гробот. Наведената селска гробница постоела, со името на таткото на спомен-плочата. Како го знаеше тоа Месинг? Никој сè уште не знае.
Дарбата што ја носи и болката од својата судбина – Месинг ја предвидува сопствената и смртта на најмилите
Месинг можеше да види туѓи судбини, но исто така и својата. Тој знаеше кога ќе умре неговата сопруга, како и датата на својата смрт. Во летото 1960 година, му рече на докторот што ја лекуваше сопругата Аида: „Со ваков тумор живеат уште десет години“, инсистираше лекарот. Месинг само кимна со глава. На тој ден, во 18 часот, Аида го напушти светот, а Месинг ѝ ги затвори очите и до крајот на својот живот зборуваше за неа како да е сѐ уште тука. Смртта не го плашеше, но секогаш ги предупредуваше учениците: „Никогаш не ги повикувај мртвите. Тие веќе си го направиле патот. И ако дојдат кај тебе, ќе ти одземат дел од животот.“
Последната ноќ и крајот на патот – Збогување со животот и филозофијата на душата
Пред последната операција, кога лекарите инсистирале на интервенција поради васкуларни проблеми, тој одбил сечија придружба. „Ме очекува важен разговор“, рекол Месинг. Никој не знаел со кого. Во таа ноќ, почувствувал лесно допирање по главата, и слушнал мајчински глас: „Тоа е тоа, сине. Горди сме на тебе.“ По таа ноќ, огнот во неговите очи згасна. Операцијата успеа, но наскоро престанаа да му работат бубрезите. Во својот кревет го напиша последното писмо: „Денес ќе умрам. Нема да се мачам. Ќе го дочекам часот и ќе заминам. “ На крај, поздрав за Аида: „Таа само замина. И јас ќе одам наскоро.“ За смртта велеше: „Од неа не се плашам. Се плашам да не изгубам љубов кон животот.“ Веруваше дека само ретките души се враќаат, а повеќето сé уште имаат своја нишка што поврзува сé понатаму. Тоа е тајната што Месинг ја остави на светот.
