Да не летаме многу со База на Месечината? Невидлив дожд од микрометеорити секојдневно ја напаѓа Месечината и тоа може да биде голем проблем
Месечината нема атмосфера, нема временски прилики, ниту ветер. Поради тоа, секој ден се соочува со невидлива бомбардирања, поинтензивни од која било бура на Земјата – постојан дожд од микрометеорити, ситни фрагменти од карпи и метал што патуваат со брзини и до 70 километри во секунда. Додека програмата Artemis на НАСА се подготвува да воспостави постојана база на Месечината, разбирањето на оваа тивка закана станува клучно за безбедноста на идните астронаути.
In This Article:
- Месечината е изложена на 15.000 до 23.000 удари од микрометеорити секоја година – и најмалите парчиња можат да пробијат метал
- Бомбардирањето не е рамномерно: Лунарните полови се најзаштитени, а регионите свртени кон Земјата најмногу изложени
- Локацијата на базата игра клучна улога – Одбраната од микрометеорити бара високо инженерско решение
- Заштитните системи се неопходни: Инженерите мора да ги пресметаат прецизно дебелината и масата на штитовите за да ги спасат астронаутите и опремата од пробивања
- Невидливата опасност од микрометеорити ќе биде секојдневна грижа за астронаутите – просторот и на нашата најблиска небесна соседка е непријателски настроен кон човекот
Месечината е изложена на 15.000 до 23.000 удари од микрометеорити секоја година – и најмалите парчиња можат да пробијат метал
Нова анализа предводена од Даниел Јахаломи прецизно го утврдува интензитетот на ова бомбардирање. Користејќи го Метеороидниот инженерски модел на НАСА, истражувачите ги пресметале стапките на удари за хипотетичка лунарна база со големина слична на Меѓународната вселенска станица. Резултатите се загрижувачки – помеѓу 15.000 и 23.000 удари годишно од честички со маса почнувајќи од милионит дел од грамот до десет грама. Овие судири не се нежни. Дури и честичка тешка само еден микрограм, која е невидлива со голо око, удира со доволно енергија за да издупчи метал и потенцијално да оштети опрема. За разлика од Земјата, каде дебелата атмосфера го изгорува најголемиот дел од остатоците пред да стигнат до површината, вакуумот на Месечината не нуди никаква заштита. Секој микрометеорит што се приближува до лунарната површина се судрува со екстремно висока брзина.
Бомбардирањето не е рамномерно: Лунарните полови се најзаштитени, а регионите свртени кон Земјата најмногу изложени
Оваа закана не е рамномерно распоредена низ лунарниот пејзаж. Тимот на Јахаломи открил дека стапките на удари варираат според локацијата – со најниски вредности на поларните региони. Тоа е добра вест, бидејќи НАСА го избра јужниот пол за првата база во рамки на Artemis. Највисоките стапки на удари се забележуваат кај таканаречениот суб-Земјин меридијан, регионот што секогаш е свртен кон нашата планета. Меѓу овие екстреми, разликата во стапката на удари изнесува околу 1,6 пати.
Локацијата на базата игра клучна улога – Одбраната од микрометеорити бара високо инженерско решение
Зошто е важна локацијата? Одговорот лежи во сложената врска помеѓу Месечината, Земјата и Сонцето. Орбитата на Месечината штити одредени региони од потокот на метеорити, додека други области се поизложени. Разбирањето на овие обрасци им помага на планерите на мисии да изберат локации што нудат природна заштита, заедно со пристап до воден мраз и комуникација со Земјата.
Заштитните системи се неопходни: Инженерите мора да ги пресметаат прецизно дебелината и масата на штитовите за да ги спасат астронаутите и опремата од пробивања
Заштитни системи ќе бидат неопходни без разлика на локацијата. Истражувачите анализираа како алуминиумските Whipple-штитови, истите што се користат на Меѓународната вселенска станица, би функционирале на Месечината. Овие штитови работат така што ги распарчуваат влезните честички на прв слој, распрскувајќи ја енергијата на ударот пред да стигне до критичната опрема или ѕидовите на објектот. Анализата им дава на дизајнерите математичка формула што опишува колку удари би го пробиле штитот, зависно од спецификациите на самиот штит и од локацијата. Тоа им овозможува на инженерите да ја пресметаат точната дебелина на заштитата што е потребна за да се намали ризикот до прифатливи нивоа, без непотребно зголемување на масата на структурите што се носат од Земјата.
Невидливата опасност од микрометеорити ќе биде секојдневна грижа за астронаутите – просторот и на нашата најблиска небесна соседка е непријателски настроен кон човекот
За астронаутите кои ќе живеат со месеци во лунарните бази, овој невидлив дожд од остатоци ќе стане дел од секојдневниот живот – потсетник дека дури и на нашата најблиска небесна соседка, просторот останува суштински негостопримлив за нашето присуство. За крај едно интересно прашање: Како тоа првите луѓе што стапнаа на Месечината не се соочија со овој проблем?
