Неочекувано искрено признание: Му кажав на сопругот колку мажи имав пред него и неговата реакција ме остави без зборови
Долго време носев тајна во себе. Не затоа што ми беше срам, туку затоа што знаев - некои работи, еднаш кажани, не се враќаат назад. Но, еден ден, решив да му признаам на сопругот колку партнери имав пред него. Она што следеше, ме потресе дури повеќе од самото признание.
In This Article:
Седум години љубов и невидливи сенки од минатото: Зошто двојките го премолчуваат бројот на бивши?
Со сопругот сме заедно седум години, пет сме во брак. Нашите разговори за минатото беа дискретни, скоро политички коректни. Тој никогаш не праша директно, а јас не брзав да раскажам. Меѓу нас владееше нем мандат - минатото е сенка што треба да остане таму.
Интимното прашање што ги менува релациите: „Колку мажи имаше пред мене?“
Една обична вечер, во креветот, неговото ненадејно прашање ме изненади: „Слушај, а колку имаше пред мене?“ Ја почувствував напнатоста во тишината што следеше. Решив да бидам искрена – му кажав дека бројот е дваесет и седум, можеби дваесет и девет. Се чувствуваше тешка тишина. Не чекав осуда, туку реакција.
Машкиот поглед на женското минато
Тој воздивна и призна: „Мислев дека се помалку… многу помалку.“ Не сакаше да споредува, ниту да осудува, туку едноставно му беше тешко да прифати дека јас некогаш бев нечија друга. Разговорите ни станаа потопли и искрени. Сфативме дека минатото е патека – понекогаш трновита, често и корисна, која ме донесе до него.
Љубовта како прифаќање: „Јас би посакала да те запознаев порано“
И покрај тешките денови после признанието, што не беа исполнети со обвинувања, туку со тешки мисли, продолживме заедно. Една вечер над чаша вино, ме праша: „Да можеше да вратиш сѐ, дали би сменила нешто?“ Реков: „Да, би те запознала порано.“ Овој одговор го стопли и ни помогна да ги прифатиме минатите приказни еден на друг. Зашто важно е да се сака човекот целосно – со сѐ она што го носи од порано, за да стане твоето засекогаш.
