Дали навистина „Ростек“ создава импланти за КОНТРОЛА на мислите на војниците? Ужасна иднина или уште една урбана легенда?
Дали човечките мисли можат да се контролираат со чипови, и тоа токму во армијата? Во последно време, интернетот врие од гласини дека рускиот државен гигант „Ростек“ развива такви „антивитални чипови“ за да ги блокира „неправилните“ мисли кај војниците. Звучи како научна фантастика или епизода од „Црното огледало“, но стравовите имаат реална основа во современите медицински и воени истражувања.
In This Article:
Воените стравови и новите технологии: кога психологот го заменува чипот
Животот во војска секогаш бил извор на екстремен стрес, особено за младите кои дури неодамна го напуштиле училиштето. Стресот може да ги скрши, да го поремети нивниот внатрешен свет и да ги претвори во опасност и за себе и за својата околина. Токму во тие моменти, медицинските иновации доаѓаат со алтернативи на класичната психолошка помош: импланти кои би можеле биохемиски да ги „исклучат“ црните мисли. Ова ја отвора вратата за потенцијална злоупотреба: кој има право да одлучува кои мисли се дозволени?
Современи достигнувања и ризици: што нуди вистинската наука?
„Ростек“ навистина работи со нови неуротехнологии, како уредот BrainReader за управување со техника со сила на мисла, наменет за рехабилитација и поддршка на лицата со хендикеп, но секоја од овие технологии има и воен потенцијал. Клучната научна база лежи во методот „длабока стимулација на мозокот“ – електроди што суптилно ја менуваат активноста на одредени делови од мозокот. Оваа терапија веќе им помага на луѓе со Паркинсонова болест и тешка депресија, со импресивни резултати од ремисија и подобрување кај дел од пациентите.
Можности и закани: технологијата во рацете на државата и војската
Научната инфраструктура во Русија е силна, со федерални центри за мозок и невротехнологии, иновативни лаборатории и фирми кои развиваат методи за неврорехабилитација. Но, настанува дилема: ако технологијата стане безбедна и достапна, кој одлучува кому таа ќе му се вгради? Доброволно согласување е проблематично во војската, а „антивиталниот чип“ лесно би можел да се претвори од медицинска помош во средство за потиснување секое незадоволство или спротивни ставови кај војниците.
Нема докази за нивно масовно имплементирање, но опасноста останува реална
Иако нема конкретни докази дека „Ростек“ или Министерството за одбрана навистина веќе развиваат „антивитални чипови“ за армијата, стравот не е случаен. Овие приказни се потсилени од глобалната трка за невротехнологии, особено во војската, каде што се вложуваат големи ресурси во развој на „супервојници“. Ризиците се огромни – нелегална и неприродна интервенција во човековиот ум може да предизвика апатија, импулсивност или дури и зголемување на самоубиствени мисли. Технологиите како DBS треба да останат само во медицината, за лечење, а не за измислени безбедносни цели. Дали вреди правото на свои мисли да се жртвува во името на безбедноста?
