Најопасниот затвореник во Британија: Роберт Модсли – човекот што убива и зад решетки
Роберт Модсли е познат како најопасниот британски криминалец, човекот кој не престана да убива дури и во самиот затвор. Неговото прво убиство во 1974 година било над злосторник на деца, а оттогаш бројот на неговите жртви пораснал на четири – три од нив зад решетки.
In This Article:
Пеколно детство: израснат во сиромаштија, со насилство и злоупотреби дома
Модсли бил четврто од 12 деца во сиромашно католичко семејство во Ливерпул. Детството му минало во сиропиталиште, а до осмата година тешко ги гледал родителите. Кога повторно го вратиле дома, наместо љубов, го чекале систематски физички и сексуални злоупотреби од таткото, во кои мајката не само што не интервенирала, туку и ги одобрувала. Според Модсли, токму овие трауми се коренот на неговата бруталност.
Живот на маргините: бегство, зависност и пропаст во Лондон
Кога го одзеле од семејството, Модсли не успеал да пронајде стабилност во приемните семејства. На тинејџерска возраст се преселил сам во Лондон. Таму станал бездомник, зависник од дрога и секс-работник заради преживување. Веќе борејќи се со депресија, неколкупати се обидел да си го одземе животот, додека „гласови во главата“ го повикувале на убиство. Подоцна, првото злосторство го извршил над злоставувач на деца, по признание за сторените злосторства.
Како станува сериски убиец зад решетки?
Во 1974 година, Роберт Модсли го убил Џон Фарел, по негово признание за сексуални престапи врз деца. Потоа бил префрлен во психијатриска болница, каде по три години убил уште еден – исто така осуден педофил. Преселен е во зандана за најжестоки престапници каде во еден ден убил уште двајца затвореници, исто така сексуални престапници. Веднаш по тоа ги информирал стражарите дека „на следната проверка ќе бидат двајца помалку“.
Пеколна изолација: пет децении живот во стаклена ќелија без контакт со светот
Поради екстремната опасност, Модсли е затворен во специјално изработена стаклена ќелија со дебелина 5,5 на 4,5 метри, без слобода на движење и без контакт со други затвореници цели 23 часа дневно. Овој третман ја поделил јавноста – тој, за многумина, е „закопан жив во стаклен ковчег“. Со текот на времето му дозволиле книги, музика и дури и радио, но во 2025 повторно му биле одземени сите привилегии, по неговото преместување во нов затвор, во посебно крило со затвореници со тешки нарушувања на карактерот.
