Најлудиот човек во фудбалот починал три пати, украл пингвин и сега има нова работа
Луц Пфаненштиел, наречен „најлудиот човек во фудбалот“, се врати во играта со шокантно ново поглавје – сега е спортски директор на Абердин, по неверојатна кариера што ги преминува сите граници на човечка издржливост и апсурд.
In This Article:
Патот од германски младинец до глобален номад во 25 клубови и мистериозен избор за Абердин
Пфаненштиел бил голман кој играл за 25 клубови ширум светот: од Баерн Минхен, преку Бразил, Нов Зеланд, Малезија, Канада, па сѐ до Финска, Јужна Африка, Албанија и Малта. Богатото искуство и глобалната мрежа беа клучни фактори зошто управата на Абердин го избра токму него. Претседателот Дејв Кормак изјави: „Веруваме дека Лутц ќе биде катализатор во стремежот кон фудбалски амбиции и развој на академијата.“
Три пати клинички мртов на теренот, судир со животот и смртта, па чудесно враќање
Во сезоната 2002/03, по судир со напаѓачот Клејтон Доналдсон на натпреварот Бредфорд Парк Авениу – Хароџет, срцето на Пфаненштиел застана и тој беше прогласен за клинички мртов дури три пати.„Всушност, белите дробови ми колабираа, повеќе немав пулс, а потоа трипати ме прогласија за мртов на фудбалскиот терен“, се присети тој. „Но, се разбудив во болница три часа подоцна.“
Пингвин во када и 101 ден затвор – скандалите што го дефинираа неговиот живот
Лудиот Германец подоцна украл пингвин од колонија на диви животни додека си играл во Нов Зеланд, држејќи го животното во кадата. „Тој проклет пингвин“, се сеќава тој смеејќи се. Тоа е сè за што ме прашуваат сите. Кога ми беше кажано дека можам да бидам депортиран поради тоа, тој набрзо беше вратен!“ Неговата авантура не застанала тука: во Сингапур минал 101 ден во затвор под обвинение за местење натпревари. „Тоа е најстрашниот период во мојот живот. Се разбудив во ќелија покрај убијци и силувачи без четка за заби и тоалетна хартија – сфатив дека фудбалот не е се“, раскажува Луц. Доказите беа расчистени, а тој излезе како променет човек.
Мисијата во Абердин и љубовта кон фудбалот
Пристигнувањето во Вимблдон 1994-та, за време на лудата банда на Вини Џонс, исто така носеше бизарни моменти: „Два-три дена по пристигнувањето, ми ги зедоа сите алишта и обувки, и ме натераа гол да трчам три километри низ паркот – сега ми е смешно, но тогаш не беше.“ Сега, новото поглавје започнува: „Абердин има традиција и фудбалска душа на која многу клубови можат само да сонуваат. Мојата цел е да го издигнам клубот на сите нивоа и да ги направам навивачите горди.“
