Лекарот кој тврди дека неговата мајка го победила ракот со лековити печурки, без хемотерапија, а науката молчи
Кога доктор јавно изјавува дека мајка му го совладала ракот без да се потпре исклучиво на конвенционалната терапија, реакциите се поделени: неверување, скепса, па дури и гнев. Но кога станува збор за човек кој со години работи во функционална и интегративна медицина, и кога зад тврдењата стојат десетици научни студии, навистина вреди да се слушне приказната. Ова е сведоштвото на Џош Акс – лекар кој отворено зборува за клучната улога на лековитите печурки во закрепнувањето на неговата мајка од рак, алудирајќи дека тие се систематски потценети, па дури и игнорирани во западната медицина.
In This Article:
- Стравот и стресот: најголемиот непријател на болните од рак, посведочува д-р Џош Акс
- Печурките не се алтернативна храна, туку биолошки алатки кои го тренираат имунитетот
- Реиши, кордицепс, Turkey Tail, Маитаке, Чага: Печурките со кои Акс ја лечеше мајка му од рак
- Зошто западната медицина молчи за печурките, иако постојат студии за нивна ефикасност?
- Печурките се „биолошки софтверски ажурирања“ што влијаат на целото тело, не само на ракот
- Заклучок: Лична приказна што ја руши удобноста на фармацевтскиот модел и отвора нови прашања
Стравот и стресот: најголемиот непријател на болните од рак, посведочува д-р Џош Акс
Џош Акс не почнува со статистика и лабораториски сознанија, туку со човечка реалност – стравот. Кога мајка му добила дијагноза за рак, таа била во постојан стрес. Кортизолот бил покачен, сонот длабоко нарушен, а имунитетот ослабнат. Како што вели тој: „Телото не може да се регенерира кога постојано е во состојба на страв.“ Затоа, првиот чекор не била агресивна терапија, туку смирување на телото. Главниот фокус бил на употребата на адаптогени печурки — особено реиши и кордицепс — не за директно „убивање на ракот“, туку за враќање на телото во состојба каде што лекувањето воопшто е возможно.
Печурките не се алтернативна храна, туку биолошки алатки кои го тренираат имунитетот
Акс истакнува дека современата исхрана прави најголема грешка – ги смета печурките за обичен зеленчук. Тие, всушност, се дел од посебно биолошко царство и имаат соединенија што не ги среќаваме во ниту една друга храна. Печурките не се стимуланси, туку се „тренери“ на имунолошкиот систем – не го засилуваат, туку го учат да препознае вистинска закана. Кај ракот тоа е клучно, истакнува Акс, бидејќи проблемот не е само ослабнат имунитет, туку и што имунолошкиот одговор не препознава дека има тумор.
Реиши, кордицепс, Turkey Tail, Маитаке, Чага: Печурките со кои Акс ја лечеше мајка му од рак
Во првата фаза, според Акс, неговата мајка користела комбинација од реиши и кордицепс. Реиши го намалува кортизолот, го подобрува сонот и ја смирува воспалителната состојба во телото. Кордицепс ја подобрува енергетската способност на клетките. Подоцна, биле додадени и други печурки како Turkey Tail (богата со PSK, официјално користена во јапонската онкологија), Маитаке (активира NK (натурални килер) клетки) и Чага (со исклучително јак антиоксидативен потенцијал). Акс напоменува дека неговата мајка и денес печурките ги користи како превенција, а не како терапија.
Зошто западната медицина молчи за печурките, иако постојат студии за нивна ефикасност?
„Зошто ова не ни го кажуваат кога ќе добиеме дијагноза?“, отворено прашува Акс. Во болниците на Западот речиси секогаш како опции се нудат само хемотерапија, зрачење или операција. Постојат бројни студии што докажуваат дека Turkey Tail ја зголемува шансата за преживување, дека реиши предизвикува апоптоза на туморските клетки, а печурките го подобруваат имунитетот дури и при зрачење. Поентата на Акс не е одбивање на медицината, туку користење на сите можни алатки во борбата против туморот.
Печурките се „биолошки софтверски ажурирања“ што влијаат на целото тело, не само на ракот
Акс користи силна метафора: печурките се како биолошки софтверски ажурирања. Тие не ја форсираат физиологијата, туку го прават телото поснажно, поинтелигентно и поотпорно. Тие влијаат на имунолошката интелигенција, хормоналниот баланс, мозочната пластичност и нервната регенерација. Вредноста на печурките не е ограничена само на борба со рак, туку и за долговечност, инфекции, автоимуни болести, замор, па и за ментално здравје.
Заклучок: Лична приказна што ја руши удобноста на фармацевтскиот модел и отвора нови прашања
Приказната што ја изнесува Џош Акс не е лесна за прифаќање. Таа не се вклопува совршено во фармацевтската логика и брзото лекување, но има и личен пример и силна научна поддршка, иако често игнорирана. Печурките не се „чудо“, туку алатка во рацете на оние што сакаат да направат повеќе. Прашањето што останува е: зошто и понатаму ги потценуваме и избегнуваме?
