Кој им ги „украде“ плажите на Италијанците? Луксузни клубови го приватизираат брегот, а локалците остануваат без дел од морето
Италијанската јавност е револтирана: некаде тивко, некаде бурно, сè повеќе плажи долж брегот стануваат приватни. Луксузни плажни клубови, ресторани и барови го зафаќаат морскиот брег, а бројот на бесплатни јавни плажи драстично опаѓа. Што се крие зад растечкиот феномен на претворање на морето во „луксузна привилегија“ за малкумина?
In This Article:
- Бројот на ексклузивни плажи и клубови пораснал за 12%, јавните зони практично исчезнуваат
- Револтот расте: локалните власти рушат ѕидови, а жителите протестираат за слободен пристап до море
- Цените лудуваат: дневен престој може да чини и 90 евра, просечната посета на плажите опаднала за 15%
- Приватизацијата „убива“ традиции и заедништво – експертите предупредуваат на културна ерозија
- Потрагата по слободно море: Италијанците бегаат кон планините, а прашањето останува – на кого му припаѓаат плажите?
Бројот на ексклузивни плажи и клубови пораснал за 12%, јавните зони практично исчезнуваат
Плажите постојат со децении – на гостите им нудат лежалки, чадори, пијалак и услуга за одредена цена. Но, денес тие брзо го шират својот опфат. Бројот на регистрирани клубови е зголемен за 12% во последните неколку години. Често цели делови од брегот се преградуваат, оставајќи малку или воопшто не јавен простор – феномен што италијанските медиуми го нарекуваат „тивка експропријација“.
Револтот расте: локалните власти рушат ѕидови, а жителите протестираат за слободен пристап до море
На повеќе локации во Италија избувнаа протести – локалното население бара нивните плажи да им останат достапни на сите, а не само на тие со длабок џеб. Градоначалникот на Баколи, близу Неапол, нареди уривање на неовластени огради и врати 10.000 квадратни метри плажа на јавна употреба. Слични акции има и во Сицилија, каде се наложи отстранување на огради што ги блокираат плажите. Но, и покрај напорите, речиси 70% од плажите во некои региони веќе се со приватна концесија.
Цените лудуваат: дневен престој може да чини и 90 евра, просечната посета на плажите опаднала за 15%
Многу Италијанци веќе го избегнуваат морето: престојот на приватна плажа станува недостижен луксуз. Просечната цена за две лежалки и чадор е зголемена за 17% за четири години, а за поевтини опции под 30 евра речиси да не постојат. Во Галиполи, еден ден под чадор може да чини и до 90 евра. Незадоволството води кон празни плажи – според податоците за јули, во некои региони посетеноста опаднала и до 25%.
Приватизацијата „убива“ традиции и заедништво – експертите предупредуваат на културна ерозија
Сè повеќе луѓе велат дека одењето на плажа, некогаш основна традиција и дел од идентитетот, станува недостижна за локалните жители. Плажите беа место за дружби, собирања, молитви – но приватизацијата го ризикува ова културно богатство. Експертите предупредуваат: „санитизираната“ ексклузивност ги гуши вистинските културни доживувања на обичните луѓе и патниците. Единствено решение: враќање на балансот помеѓу јавните и приватните плажи, за сечие море да биде достапно.
Потрагата по слободно море: Италијанците бегаат кон планините, а прашањето останува – на кого му припаѓаат плажите?
Сè повеќе Италијанци бегаат во Доломитите и другите планински региони, бегајќи од скапото море и топлотните бранови. Но, прекумерниот туризам ги притиска и тие предели. Додека богатите заминуваат во привилегирани клубови, обичните семејства секојдневно се прашуваат: Дали морето е на сите, или само на некои? Ова прашање сѐ посилно одекнува низ целата држава.
