Кога богатството станува паралелен свет: Сведоштва за најлудите работи што ги прават најбогатите луѓе
Дали некогаш сте се чувствувале како да сте случајно влегле на забава што никогаш не била за вас? Замислете да стоите со плсатична чаша со „Спрајт“, додека покрај вас некој плаче затоа што шампањотне е од 2009 година. Ова не е само приказна за пари, туку за тотален судар со реалноста, за моменти кои делат обични богати од оние чие богатство ги брише сите граници и последици.
In This Article:
Некои богати луѓе собираат моќ како што другите собираат чевли
Пред неколку години, на корпоративна вечера во САД, еден менаџер се пожали дека долго чекал државно одобрение за проект. Сите со сочувство кимнаа со глава. Нашиот извршен директор, кој пристигна специјално за состанокот, едноставно ја крена раката и рече: „Зошто некој едноставно не му се јави на гувернерот?“ Никој не мрдна. Тој мирно го извади телефонот и сам го направи повикот. Во тој миг, нешто се смени во мојата глава. Сличен шок доживеав кога пријател ми раскажа за таткото на една невеста: не само што платил шестнеделен меден месец на Бали, туку и изнајмил приватен авион да чека таму цело време – за случај младенците да посакаат да отпатуваат на друго место. А еден цимер ми раскажа за својот шеф кој се дружел со семејството Порше и возел Порше заедно со нив. Имињата на тие луѓе се споменуваа како обични колеги од работа. Очигледно, тие живееја во друг воздух од оној што јас го дишев.
Богатство што купува влијание
Постојат нивоа на богатство кои купуваат повеќе од удобност или луксуз. Купуваат влијание. Тоа се луѓе што не пополнуваат формулари – тие повикуваат некого. Тие не чекаат дозволи – едноставно го прават тоа. Сум гледал како некои трошат милиони исто толку лесно како што јас купувам леб и млеко. На приватна вечера видов филмски продуцент кој се фалеше дека го купил секое шише од одредена винска берба – не гајба, туку секое постоечко шише. Над 4.000. Ги чувал во специјално изградена визба и имал вработен со полно работно време чија работа била да бара нови. Кога неговиот асистент му шепна дека во Токио пристигнале првите тартуфи за сезоната, продуцентот плесна со рацете: „Кој сака да летаме на дегустација овој викенд?“ Неколку луѓе кимнаа. „Осигурај се дека еден од авионите е слободен,“ му рече на асистентот. Таа вечер ја купија целата винска визба на ресторанот „за понес“ и ни оставија бакшиш поголем од месечната кирија на повеќето луѓе. Неколку години подоцна, во Индија, на добротворна вечера, еден човек случајно напиша чек на 22.000 долари наместо на 2.200 за нечии сметки за струја. Само одмавна со рака, како да се работи за неважна ситница. Друг човек изгуби 10.000 долари на рулет и си замина со истата рамнодушност со која јас би заборавил чадор. А еден милијардер држел цел екипаж на јахтата цела година, дури и кога не ја користел. Понекогаш ја праќале јахтата на повеќемесечни патувања без патници – само за да биде на вистинското место ако сопственикот посака да ја користи.
Најшокантно не се парите, туку однесувањето
Еднаш присуствував на свадба во винарски имот толку голем што имаа батлер кој работеше цела година, дури и вон сезона – само за случај сопственикот да се појави ненадејно. Бев на забава во Калифорнија со златно пијано, жени кои лебдеа во балони и „спа-када со кадилак од моли“. И тогаш го видов вистинското лице на богатството. Човек на добротворна аукција даде десетици илјади долари – не затоа што го интересираше каузата, туку затоа што некој еднаш го наддал него. „Ми ја уништи забавата, па ќе им ја уништам и јас на сите други,“ рече. Фоторепортер сведочеше како милијардери на таен настан крадат сребрени рамки за фотографии, туркајќи ги под јакни. Еднаш, на новогодишна забава, претседател на банка испука пари од топ во толпата, а вработени што заработуваа 17 долари на час лазеа по подот за да собираат банкноти. Никој не се смееше. Не изгледаше дарежливо. Изгледаше понижувачки.
Има и добри луѓе – но и тие живеат на друга планета
Познавав еден искрено дарежлив богат човек. Носеше дуксерка со качулка, возеше мотор, плаќаше сметки во барот, купуваше авионски билети за пријателите, дури еднаш ја плати хипотеката на пријател што остана без работа. Неговиот принцип беше: „Те поканив за друштво, не за пари.“ Но и таквите луѓе живеат во друг свет. Тие можат да бидат дарежливи затоа што за нив тоа не е жртва. Нивното „осигурување“ не е банка – туку бесконечно богатство. Кога најлошото што може да ти се случи е мала непријатност, многу полесно е да бидеш великодушен.
