Доаѓаме во мир! Научник открива точно како ќе изгледа нашиот прв контакт со вонземјани - и воопшто не е како во филмовите
Дали очекувате голем холивудски моменти, инвазија или мудрост од вонземски цивилизации? Научната вистина може да биде многу поразлична и многу потрагична: нашиот прв контакт со вонземјански животни форми, според „Есхатската хипотеза“, најверојатно ќе биде средба со цивилизација во моментите на нејзино тотално пропаѓање – токму пред да исчезне засекогаш.
In This Article:
- Првите вонземјани што ќе ги „сретнеме“ нема да бидат како на филм
- Правилата на астрономијата не лажат – најсветлите феномени често се и најретки и се наоѓаат во својата смрт
- Зошто оваа гласност е знак за катастрофа – не здравје
- Шансите за контакт се трагични – може да слушнеме само последен очаен повик наместо порака за колективен напредок
- Ферми парадоксот: Зошто не слушнавме ништо досега од милијардите планети?
- Дали напредокот неизбежно води до самоуништување? Можеби токму тоа ги спречува цивилизациите да преживеат
Првите вонземјани што ќе ги „сретнеме“ нема да бидат како на филм
Доктор Дејвид Кипинг од Универзитетот Колумбија ги руши очекувањата: „Холивуд не' намами да мислиме на два екстрема – или агресивна инвазија или алтруистичка мудрост. Есхатската хипотеза е нешто поразлично. Тука, првиот контакт е со цивилизација во своите последни денови, која насилно се бори пред крајот.“ Не станува збор за мирна средба, туку за гласен, навидум хаотичен миг од интелигентен свет кој исчезнува од космосот.
Правилата на астрономијата не лажат – најсветлите феномени често се и најретки и се наоѓаат во својата смрт
Како што ги забележуваме ѕвездите на небото, најчесто ги гледаме оние што се пред нивна смрт, зашто се најсветли. Ова важи и за суперновите, исклучително ретки настани, но поради нивната екстремна светлост ги испитуваме илјадници секоја година. Истото правило, според Кипинг, може да важи и за цивилизациите – прво најверојатно ќе детектираме таква што „гори“ во својата залезна агонија, бидејќи токму тие стануваат „гласни“.
Зошто оваа гласност е знак за катастрофа – не здравје
Напредните цивилизации логично би требало да бидат енергетски ефикасни и невидливи – што помалку енергија „расфрлаат“ како отпад, тоа се поспособни и поотпорни. Обратното – енормна енергетска активност (на пример нуклеарна војна или брза климатска промена) – значи хаос и нарушена рамнотежа. Тоа е аларм за тотален колапс: ако забележиме цивилизација што „се дере“ во Вселената, тоа е последниот крик пред смрт.
Шансите за контакт се трагични – може да слушнеме само последен очаен повик наместо порака за колективен напредок
Што ако веќе сме го слушнале тој крик? Кипинг спомнува дека познатата „Вау! сигнал“ од 1977 можеби бил последен обид на цивилизација да се јави пред пад. Наместо да чекаат артикулирана порака, научниците би требало често да го скенираат целото небо во потрага по кратки, необјасниви испади на светлина или енергија, кои се знак за цивилизација во слободен пад.
Ферми парадоксот: Зошто не слушнавме ништо досега од милијардите планети?
Ферми парадоксот прашува зошто, покрај 200-400 милијарди ѕвезди и барем 100 милијарди планети во нашата галаксија, нема ниту еден доказ за вонземски живот. Италијанскиот физичар Енрико Ферми во 1950 година го постави прашањето: „Каде се сите?“ Најверојатната теорија е постоење на „Голем филтер“ – бариера што спречува цивилизациите да ги освојат ѕвездите, или некоја катастрофална точка што сите ја поминуваат – и исчезнуваат.
Дали напредокот неизбежно води до самоуништување? Можеби токму тоа ги спречува цивилизациите да преживеат
Професорот Брајан Кокс смета: „Можеби не е можно да се води свет што има сила да се самоуништи“. Тој додава: „Можеби научниот и технолошкиот развој секогаш ја надминува политичката мудрост и тоа води кон катастрофа“. Други мислат дека цивилизациите се премногу далеку за да комуницираат, или свесно го избегнуваат контактот за да не влијаат на природниот тек на помладите светови (т.н. „Зоолошка хипотеза“).
