Казни кои го шокираа светот: Како смртта стана јавен спектакл во Рим?
Древниот Рим не беше само империја на закони, туку и на жестоки казни. Војната за дисциплина и власт доведе до формирање брутална хиерархија на смртни пресуди. Богатите добиваа „помилувања“, а сиромашните и робовите беа изложени на мачења кои служеле и како забава на јавноста.
In This Article:
Распетието – мачење и понижување како опомена за сите
Распетието беше меѓу најсуровите и понижувачки казни на Рим. Најчесто преку оваа казна поминуваа робови, бунтовници и опасни злосторници. Осудениот најпрвин бил тепан, потоа теран да го носи својот крст до местото на смртта, каде го приковувале или го врзувале и го оставале да умира со часови, па дури и денови. Распетието требало да потврди дека Рим владее со животот, телото и достоинството на човекот.
Амфитеатрите – арена на ѕверства и забава со човечки животи
Смртта во амфитеатрите, пред очите на илјадници, стана симбол на римската сила. Престапниците ги пуштале без оружје или со слаба заштита, а диви ѕверови – лавови, тигри, мечки – ги растргнувале. Жртвите понекогаш се користеле и како актери во крвави сценски приказни. За публиката, ова било докажување на владеењето врз природата и човечката судбина.
Горење, отсекување глава, давење – секоја казна имала своја порака
Горењето беше казна за оние кои се сметаа за особено опасни – предавници и подметнувачи на пожари – и симболизираше „очистување“ преку оган. Римските граѓани и патриции имале „привилегија“ да бидат убивани со меч – брзо и релативно безболно. За некои, смртта доаѓала преку давење во вреќа со змии или кучиња (казната poena cullei), што означували крајно протерување од светот на живите.
Крајната цел – страв, контрола и демонстрација на моќта на законот
Смртните казни на Рим биле разновидни: од маченички бавни до „хумани“ по брзина. Некои престапници биле претворени во гладијатори, други каменувани, оставени да умрат од глад, па дури и кастрирани. Репресијата ја држела јавноста под страв и ја потсетувала кој е господарот. Владеењето на Рим почивало врз јавното понижување и строгата демонстрација на последиците од непокорот.
