Како вашите најдобри намери како родители може ненамерно да ги повредат вашите деца?
Дали некогаш сте му рекле на детето дека мора да го дојаде оброкот за да добие десерт? Или сте го натерале да каже „извини“ откако ја повредило другарката? Можеби често користите зборови како „непослушен“ или „лош“? Иако овие постапки се длабоко вкоренети во традиционалното родителство, според Естер Ален – експерт за рано детско развојно поведение со 14 години искуство – тие можат да направат повеќе штета отколку корист.
In This Article:
- Зошто не треба да го присилувате детето да каже „извини“?
- Зошто не треба да го терате детето да го дојаде оброкот?
- Зошто не е добро постојано да нудите замена ако не сака да јаде?
- Зошто никогаш не треба да ги нарекувате децата „лоши“ или „непослушни“?
- Зошто не треба да ги тераме децата да делат играчки на сила?
- Зошто е важно да им дозволите на децата да се обидуваат сами?
- Колку се штетни екраните за најмалите деца?
Зошто не треба да го присилувате детето да каже „извини“?
Естер објаснува дека малите деца сè уште немаат доволно развиена емпатија за да сфатат што значи вистинско извинување. Ако ги принудувате да кажат „извини“, тие учат дека зборовите се доволни – дури и без вистинско каење. Резултатот? Детето може да продолжи со истото однесување, не сфаќајќи ги последиците. Наместо да го натерате да изговори празни зборови, охрабрете го детето да покаже грижа: нека праша дали другарчето е добро, нека му понуди утеха, играчка или нека направи нешто пријатно. Така, детето учи што значи вистинска одговорност – не само да избега од вината.
Зошто не треба да го терате детето да го дојаде оброкот?
Според Естер, детето треба само да одлучи колку ќе јаде. Принудата може да создаде отпор кон храната и да доведе до лоши навики во иднина. Апетитот варира – некои денови јадат повеќе, други помалку – но на неделно ниво, внесуваат сè што им е потребно.
Зошто не е добро постојано да нудите замена ако не сака да јаде?
Кога му нудите омилен оброк секојпат кога ќе одбие храна, детето учи дека со доволно отпор ќе добие што сака. Ова создава циклус на избирачко јадење што е тешко да се скрши. Децата треба да научат дека оброкот е она што е на маса – а не секогаш преговарање.
Зошто никогаш не треба да ги нарекувате децата „лоши“ или „непослушни“?
Децата не се „лоши“ – нивното однесување може да биде предизвикувачко, но тоа не го одразува нивниот карактер. Кога децата слушаат дека се „лоши“, тие ја прифаќаат таа слика како дел од својот идентитет. Често, зад „лошото однесување“ стојат умор, глад или емоционална преоптовареност – а не намера да направат нешто лошо.
Зошто не треба да ги тераме децата да делат играчки на сила?
Кога ги принудуваме децата да делат додека сè уште играат, ги учиме дека не можат да ги заштитат своите граници. Играчката во тој момент е дел од нивниот свет. Подобро е да ги научиме да почекаат додека едното дете заврши, па дури потоа да ја споделат.
Зошто е важно да им дозволите на децата да се обидуваат сами?
Многу родители го скратуваат потенцијалот на своите деца со претерано вмешување. Естер објаснува дека децата се способни и упорни кога им се даде шанса сами да се обидат, дури и со сложени задачи како облекување. Давањето простор за независност ја гради самодовербата и вештините. Иако сакаме постојано да бидеме до нив и да ги забавуваме, премногу насочување од возрасните го гуши креативниот дух. Децата треба време сами да играат, да истражуваат и да создаваат без прекини и упатства. Тоа време е клучно за нивниот раст, фантазија и самостојност.
Колку се штетни екраните за најмалите деца?
Естер предупредува: екрани не се препорачуваат за деца под 2 години. А за деца од 2 до 5 години – максимум 30 минути дневно. Прекумерното користење е поврзано со задоцнувања во развојот, нарушен сон, проблеми со однесување и намалена физичка активност.
