Како Никола Тесла престана да биде атеист: Неверојатниот пат на легендарниот научник кон верата во Бог
„Многупати бев блиску до смрт: се давев, горев во пламен, преживеав смртоносни болести, а моите родители мислеа дека ми е запишано да бидам свештеник, како татко ми. Но, отворено му кажав дека не верувам во Бог. Само една случка го промени мојот живот засекогаш...“ – вака во својот дневник запиша Никола Тесла, научникот чии откритија го променија светот.
In This Article:
Детството полно со опасности и херојски подвизи го обликува верувањето на Тесла
„Моето детство и младост беа необични и неверојатни. Во тој период ми се случија бројни инциденти. Некако, чудесно избегав од лути кучиња, диви свињи и други диви животни. Мојот живот беше загрозен и од вода и од оган. Тешко е да се сетам на нешто што не ми се случило. А фактот дека сега сум весел и силен може да се смета за речиси чудо“ – Никола Тесла зборуваше за вакви моменти од својот живот за време на говорот во 1917 година на Американскиот институт за електроинженери. За време на овој говор, научникот раскажа за неколку необични настани од својот живот. Кога Тесла имал шест години, тој отишол на прошетка на гробишта, во чија близина имало голема капела. Момчето сакало таму да најде гнезда од ластовици. Пребарувањето се одолговлекувало, а Тесла бил принуден да ја пречека ноќта на гробиштата. Научникот се присетил дека тоа била најстрашната ноќ во неговиот живот. Децата и возрасните во областа верувале дека духовите живеат во капелата и се плашеле да дојдат тука дури и преку ден. А Тесла бил оставен тука сам ноќе. Момчето набрзо било пронајдено. Но, по овој инцидент, почнале да го нарекуваат херој поради неговата бестрашност и храброст. По она што се случило, таткото на идниот научник почнал да зборува дека неговиот син е предодреден да стане свештеник. Подоцна, се случил уште еден инцидент кога на татко му повторно му се потврдило сопственото мислење. Еден ден, Никола се искачил на една од фармските згради. Паднал и слетал право во котел со млеко што бил на оган. Момчето се заколнало дека млекото во тој момент вриело во котелот. Дали ова е вистина, никогаш нема да знаеме. Но, момчето било извлечено од котелот неповредено, само со изгореница на коленото. „Кога мајка ми дозна што се случило, се фати за главата, а татко ми извика: „Чудо се случи со моето момче! Дали некогаш сте виделе нешто слично? Не, тој ќе биде епископ без разлика што ќе се случи.“ Никола Тесла сфати дека по завршувањето на училиштето, ќе мора или да ја послуша волјата на татко му или да избега од дома. Но, не мораше да избега. Еден случаен инцидент му помогна на Тесла.
Болеста што го промени текот на животот и му ја подари шансата за инженерство
Дури и пред да заврши училиште, Никола Тесла се разболел од колера. Во исто време, други болести го снашле идниот научник. И иако сите го охрабрувале Никола, велејќи му дека ќе се опорави, роднините на момчето нарачале ковчег. Еден ден Никола му се јавил на татко му и му рекол: „Ако сакаш да оздравам, ќе оздравам, но кога ќе оздравам, мора да ми дозволиш да студирам инженерство.“ Ветувањето било дадено. И кога Тесла оздравел, му било дозволено да оди во Австрија, каде што во тоа време се наоѓало најдоброто политехничко училиште.
Како Никола Тесла ја прифатил верата
Никола Тесла признавал дека своите откритија не ги должи на умот, туку на изненадните сознанија што му се случувале многу често. Тврдел дека може да погледне во иднината и таму да го види одговорот на секое прашање. Првата ваква епифанија му се случила во 1882 година. За време на една прошетка, јасно видел слика од мотор на наизменична струја. Бидејќи немал можност да го нацрта на хартија, го скицирал цртежот на песок. По тој момент, ваквите визии станале почести и сè повеќе го интригирале. Тесла сакал да открие од каде доаѓаат овие епифании. Се обратил кај психолозите, но никој не можел да даде јасно објаснување. Потоа започнал самостојна потрага. Прво претпоставувал дека добива сигнали од некаква вонземска цивилизација, но едно од неговите подоцнежни откритија го убедило дека оваа хипотеза е погрешна.
Пресвртот кон верата
Многу години подоцна, додека живеел во Америка, Тесла доживеал пресуден момент. Едно утро се разбудил со силен увид – сфатил дека сите негови откритија му ги должи на Бога. Верувал дека токму преку тие сознанија Бог му дава доказ за Своето постоење. „Конечно, дојде денот кога сфатив дека Бог постои“, напишал Тесла во својот дневник. Тој ден целосно заборавил на работата. Се симнал по скалите од својата соба, се качил во такси и возбудено му рекол на возачот да го однесе во православна црква. Но возачот не го знаел патот, па двајцата лутале низ Њујорк, барајќи црква. Дури и полицаецот на кого се обратиле не можел да им помогне.
Науката во служба на луѓето
Тесла верувал дека Бог му помогнал да направи уште едно откритие, но не за да добие нов патент, туку за да ја насочи науката кон вистинската цел – служење на луѓето, а не на лични интереси. Такво убедување имал и пред да ја прифати верата. Верувал дека е избран за посредник меѓу луѓето и Бога токму затоа што работи за доброто на човештвото. „Гледам во иднината и гледам нешто што сè уште не постои. Не можам да објаснам како мојот мозок го прави тоа. Едноставно размислувам за нешто, а потоа пред мене се појавува слика од тој објект. Секое откритие ме доближува до верувањето во постоење на некаков Виш Закон. Како и порано, формално стојам во редот на материјалистите, но веќе не им припаѓам. Долго патување ме доведе до верата, како што предвидел мојот татко, кој за жал не го доживеа овој ден,“ напишал Тесла во својот дневник.
