Како Кинезите ја претворија пустината во зелена оази и со свои раце го создаваат најголемото природно чудо на светот
Кина со својата планска економија и милениумска историја не престанува да го зачудува светот. Поранешни осиромашени и сурови простори денес се претвораат во зелени оази. Само пред 70 години, пустината Му-Ус беше четврта најголема во светот, но денес веќе не постои на картите. Како успеаја Кинезите тоа го раскажуваме во оваа неверојатна приказна.
In This Article:
Од сурова пустина до зелена оаза: Преобразбата на пустината Му-Ус
Во 1950-тите, пустината Му-Ус зафаќаше 42.000 квадратни километри. Тогаш масовната сеча на шуми доведе до забрзана дезертификација – песокот заканувачки се ширеше, земјоделството и цели населби беа загрозени. Денес, благодарение на државен проект и соочување со сопствените грешки, и повеќе од 90% од оваа површина е неповратно озеленета, како што покажува официјалниот извештај од 2020 година.
Голема зелена ѕидина: Технологијата што ги победува пустините
Кинескиот проект наречен „Голема зелена ѕидина“ е повеќе од метафора. Тоа е технологија за постепено напредување на зеленилото, со редоследно садење на дрва и грмушки во ленти, кои успеваат да ја совладаат и најтврдоглавата пустина. Најважни се монголскиот бор и најиздржливите грмушки, како и целосна поддршка со дополнително наводнување во првите години.
Природата одговара на напорот
Практично секое ново дрво носи со себе живот. Каприцозните ветрови и жештини на пустината исчезнуваат, додека новите шумски појаси им овозможуваат и на други растенија и животни да се враќаат. Денес, дури и најстарите насади наликуваат на вистинска шума со впечатливо биолошко богатство.
До 2050 година, нема да остане ниту една пустина – поуката за целиот свет
Во 1970-тите, пустините покриваа 28% од територијата на Кина. Проекциите се дека до 2050 година, нема да остане ниту еден квадратен километар пустина! Треба да се озеленат вкупно 350.000 квадратни километри – површина колку Германија. Светот треба итно да го следи овој пример, за да не остане само Кина како оаза наспроти уништената околина насекаде на планетата.
