No Image x 0.00 + POST No Image

Каде и да заминат, тие никаде не припаѓаат: Кинезинките остануваат заробени меѓу два спротивставени стандарди за убавина

SHARE
20

Дома ги сметаат за предебели, во странство се премногу слаби – притисокот на женската убавина ги прогонува Кинеските студентки, без разлика дали се во Кина или надвор од неа.

Каде и да заминат, тие никаде не припаѓаат: Кинезинките остануваат заробени меѓу два спротивставени стандарди за убавина

Во Кина: екстремна слабост и бескрајни филтри за идеалната фотографија

Секоја Кинезинка го носи својот апарат со виртуелни подобрувања – апликацијата Meitu. Со неа се издолжуваат нозете, стеснува лицето и ги снемува порите, по мерка на кинеските идеали. Радикалната слабост е всушност норма, а тие постојано се доработуваат на фотографиите за да одговараат на локалните стандарди.

Во Кина: екстремна слабост и бескрајни филтри за идеалната фотографија

Во странство: одеднаш се „премногу слаби и неженствени“ за западниот идеал

Ослободени од родниот притисок, студентките прво уживаат. Но брзо откриваат – на Запад не се вреднува нивната слабост. Белите мажи ги прашуваат: „Дали јадеш секој ден? Зошто си толку слаба?“ Западот сака обликувани тела, песочен часовник, полни усни и изразени колкови. Се појавува нов стандард – се ретушираат фотографиите, но овојпат за да се додаде обем на бедра, гради и усни. „Кинеските мажи мислат дека не сум доволно слаба, а според западните стандарди сум премногу слаба и болна,“ признаваат девојките.

Во странство: одеднаш се „премногу слаби и неженствени“ за западниот идеал

Што повеќе патуваш, толку повеќе остануваш „ничиј“ – вечната битка со огледалото и стандардите

Колку си попосакувана во Кина, толку повеќе ќе страдаш во Велика Британија. Еднаш осудувана дека си „дебела“, другпат што си „анорексична“. Тие што завршуваат со Африканци, почнуваат да ја затемнуваат кожата на апликациите – за да одговараат на трети критериуми. Жените се заложници на светска машинерија за убавина, која ги меле независно каде се.

Што повеќе патуваш, толку повеќе остануваш „ничиј“ – вечната битка со огледалото и стандардите