Имав шестцифрена плата, трчав маратони и уживав во луксуз – но ја криев зависноста: Мојот пат од успешна кариера кон вистинскиот лик на алкохолизмот
Сандра Паркер, денес 56-годишна, ја имала „совршената“ животна приказна: брз успех, високи примања, маратони, пријатели, луксузни патувања. Но позади стилот и сјајот, секоја вечер нејзиниот свет се вртел околу алкохолот – и целосно криење од тоа што навистина ѝ се случува. Сандра сега храбро раскажува како деновите на „софистицирано уживање“, всушност било длабоко негирање на една сериозна зависност.
In This Article:
- Студентски денови и „ladette“ културата: Како станало „нормално“ жените да пијат на екс
- Успех и самозалажување: Од коктели до маратони - сѐ со скриена зависност
- Софистицирана измама: Како се лажев дека врвното вино носи „култура“, а не зависност
- Пркосење на стравот: Од првата трезна недела до одлуката дека животот без алкохол е ослободување
- Од алкохоличарка до тренер која ги спасува другите: Како искуството прерасна во помош
- Ја победив стигмата: Новата Сандра ги охрабрува сите кои се препознаваат во оваа приказна
Студентски денови и „ladette“ културата: Како станало „нормално“ жените да пијат на екс
Алкохолизмот за Сандра започнал уште од 17 години, на универзитет – времето кога Британија променуваше стандарди и младите жени отворено се натпреваруваа со момчињата во ноќни излегувања и пиење. Оваа „ладет“ култура ѝ дала уште поголема слобода: чувството дека е модерна, дека ги руши старите табуа, ја претвориле чашата (или шишето) во основа на секое дружење. „Беше забавно да се натпреваруваш со машките," се присетува таа.
Успех и самозалажување: Од коктели до маратони - сѐ со скриена зависност
И покрај тоа што напредувала во кариерата на финансискиот пазар во Лондон, Сандра никогаш не ги оставила зад себе старите алкохолни навики. Сериозните работни недели завршувале со пијанки; „работи напорно, забавувај се уште повеќе" биламантрата. Дури ни здравите навики – трчање маратони, правилна исхрана – не можеле да ја сокријат другата страна. „Алкохолот секогаш ми беше слепа точка, мислев дека на другите може да им попуштам, но на чашата - никогаш," вели Сандра.
Софистицирана измама: Како се лажев дека врвното вино носи „култура“, а не зависност
Со зголемувањето на платата, Сандра преминала од евтини пијалоци на „кавалериски“ дегустации – скапи вина, ексклузивни клубови, обуки за дегустатори. Постојано себеси се убедувала дека не станува збор за алкохолизам, туку за хоби, за љубов кон доброто вино. Но зад фасадата, тие пијанки често завршувале со губење меморија, анксиозност, депресии и зголемен срам. „Никогаш не сакав да се откажам...идејата да престанам да пијам ми делуваше како смрт на среќата“, признава таа.
Пркосење на стравот: Од првата трезна недела до одлуката дека животот без алкохол е ослободување
Конечно, незадоволството од мамурлаците и уморот ја натерале да проба „сув јануари“ – еден месец без алкохол. Првично, само како пауза, но физичка и психичка леснотија која ја почувствувала, ја натерала да продолжи. По шест месеци без алкохол, за прв пат јавно изјавила дека нема намера да се врати на старите навики. „Најголемото изненадување беше што, за прв пат по долго време, бев навистина среќна – без потреба за чаша вино како награда или бегство."
Од алкохоличарка до тренер која ги спасува другите: Како искуството прерасна во помош
Промената на начинот на живот довел и до смена на кариерата. Кога пандемијата ги потресе луѓето и ја разоткри зголемената употреба на алкохол, Сандра си дала шанса да стане професионален тренер и да им помага на успешни луѓе кои, како неа, кријат зависност позади „софистицирани“ маски. „Клиентите што доаѓаат кај мене имаат високи стандарди, често се преку 45 години и полека почнуваат да сфаќаат дека пијат повеќе од што навистина сакаат. Вистинскиот знак: ако не можете да се замислите без пијалок ни за една недела – време е за промена."
Ја победив стигмата: Новата Сандра ги охрабрува сите кои се препознаваат во оваа приказна
Седум години трезност: денес Сандра сведочи за нов живот полн со мир, доверба и вистинска радост. Најважната порака што ја пренесува е дека „алкохолизмот“ не изгледа секогаш како на филмовите – тој може да се крие зад најскапите шишиња, на ексклузивни забави и зад најдобрите кариери. „Стигмата нè тера да се лажеме себеси и другите. Но, искреноста и прифаќањето дека се пие повеќе од што сакаме – тоа е првиот чекор кон слобода. Патот кон радоста не е во волјата, туку во промена на менталитетот. И секој заслужува да биде среќен без зависност."
