Иерихон: Првиот град на човештвото кој го преживеал и изгубил светот повеќе пати
Го нарекуваат „најстариот град на Земјата“. Но Иерихон е и нешто повеќе: сведоштво за мака, борба за опстанок, богатство и пад. Неговата приказна открива како првите луѓе ја надминуваа гладот и опасностите, градејќи огради, домови и цела цивилизација. Денес малку градови во светот се толку стари и легендарни како што е оваа оаза на Блискиот Исток.
In This Article:
- Од првите села до борба за храна: Натофиските племиња и судбоносниот пресврт
- Иерихон прераснува во град – преминот кон земјоделство, богатство и моќни огради
- Падот на Иерихон: Војни, освојувања и вечниот циклус на обновување
- Наследство за вечноста: Иерихон и приказната за борбата за најдобрите места на Земјата
Од првите села до борба за храна: Натофиските племиња и судбоносниот пресврт
Пред 14 илјади години, Блискиот Исток бил рај. Ледниковиот период завршил, дивите житарки ги покривале земјите од Средоземното Море до Еуфрат. Натофиските племиња не биле ниту земјоделци, туку собирачи — живееја во мали села од по 50‒100 луѓе, хранејќи се од даровите на природата. Но растењето на населението водело до глад и криза: лишени од обработливи полиња, многу села биле напуштени од гладните кланови. Само Иерихон преживеал — зашто неговата долина, опкружена со планини и напојувана од реката Јордан и изворот Аин-ес-Султан, станала засолниште кое обезбедува изобилство вода и живот.
Иерихон прераснува во град – преминот кон земјоделство, богатство и моќни огради
Во оваа природна оаза, бројот на жители се зголемува до неверојатни 3.000 на 8.000 години пред нашата ера. За разлика од другите, жителите на Иерихон преминале од собирање кон производство на храна: ги припитомиле дивите овци и житарки, граделе куќи од изгорена тула, издигнувале светилишта и огромен вулкански столб. За да го заштитат богатството, ја изградиле и првата позната градска ограда во историјата. Така, во времето на својата слава, Иерихон бил легендарен центар на трговијата и силата на Левантот.
Падот на Иерихон: Војни, освојувања и вечниот циклус на обновување
Величествениот Иерихон не бил вечен. Околу 1660 година пред нашата ера, моќен нов народ — Израелците, под водството на Исус Навин — го опседнале градот. После шест дена ѕидовите паднале под звуците на жречките труби, а населението било уништено. Градот бил обновен, окупиран и повторно уништуван низ вековите: асирци, вавилонци, персијци и Римјани ја менувале историјата, но долината никогаш не била напуштена. Иерихон го посетувале и Христос и апостолите, минувал низ византиски и исламски периоди, и бил дел од борби меѓу Палестина и Израел. Градот преживеал, како траен симбол на човечката истрајност.
Наследство за вечноста: Иерихон и приказната за борбата за најдобрите места на Земјата
Историјата на Иерихон не завршува со победите и поразите — таа зборува за вечната човечка борба за најдоброто парче земја, за низа генерации кои го менуваат светот, оставајќи траги во истата долина на животот илјадници години. Иерихон денеска е жив сведок на тоа како луѓето се прилагодуваат, се борат и победуваат, тоа е жива легенда за започнувањето на нашата цивилизација.
