Еволуциско чудо: Крилјата на лилјаците ги создаваат истите гени што ги формираат човечките раце
Меѓународен тим на научници откри фасцинантна вистина — крилјата на лилјаците не се резултат на сосема нови гени, туку се создадени со помош на истите гени што ги изградиле човечките раце. Според трудот објавен во списанието Nature Ecology & Evolution, ова откритие открива длабоки врски меѓу живите суштества и ги менува нашите сфаќања за еволуцијата.
In This Article:
Заедничка анатомска основа
Иако изгледаат многу различно, структурата на човечката рака и крилото на лилјакот се развиваат од истата коскена основа. Наместо да создаде сосема нова градба, природата само ја трансформирала постоечката – претворајќи ги прстите на лилјакот во издолжени коски што го држат крилниот мрежест слој.
Мембрана помеѓу прстите: Фибробласти и гените MEIS2 и TBX3
Една од најзначајните разлики е хиропатагиумот — кожната мембрана меѓу прстите. Кај повеќето цицачи, таа исчезнува за време на ембрионален развој, но кај лилјаците останува. Долги години се сметаше дека тоа се должи на стопирање на процесот на апоптоза, но новото истражување покажа дека се работи за сложен клеточен механизам: фибробластите активираат гени како MEIS2 и TBX3 кои овозможуваат развој на посебната структура на крилото.
Подобрувачи и регулаторни елементи: Молекуларните диригенти на еволуцијата
Големо внимание се посветува на т.н. подобрувачи — делови од ДНК што ја контролираат активноста на гените во точно определени моменти и места од развојот. Преку нив се овозможува создавање на нови структури без драстични промени во целиот геном. Вклучувањето на MEIS2 и TBX3 токму во крилото, го прави лилјакот еволуциска појава.
Откритие што ги менува нашите сфаќања за еволуцијата и технологијата
Ова откритие има значење што оди подалеку од светот на лилјаците. Покажува како малите молекуларни промени можат да создадат нови форми во природата и ја нагласува улогата на современите ДНК технологии и методите за анализа на поединечни клетки во проучувањето на животот. Создавање крило од рака — токму тоа го прави природата со само неколку молекуларни команди.
