Дали сте виновни? Во древна Кина, користеле врело масло за да утврдат дали некој е виновен за кражба
Во Древна Кина постоел начин за откривање дали некој е виновен за кражба, користејќи врело масло. Дали можете да претпоставите како изгледала оваа шокантна форма на судење?
In This Article:
- Ритуалот на врелото масло: Судска правда во Кина кога нема докази
- Суеверие и планински обреди: Патот до судот е пат кон боговите
- Испит на болка: Голите раце во врелото масло решаваат за невиност или вина
- Трикови на шаманите и психолошко набљудување стојат зад одлуките
- Во Индија судат со џвакање ориз, а психолошкиот стрес ја издава вистината
Ритуалот на врелото масло: Судска правда во Кина кога нема докази
Овој метод се нарекувал „ритуал на собирање масло“ и служел за донесување конечни пресуди кога немало доволно очигледни докази. Најчесто го користеле во руралните области на југозападна Кина, особено меѓу народот и во Сечуан. Судската медицина тогаш не била развиена, а локалните жители немале доволно знаење за да ја откријат вистината. Самиот народ се плашел од властите, па сакале да ги решаваат тешките случаи меѓу себе и со помош на локалните шамани. Забележано е дека тие што го користеле „судот на маслото“ многу поретко поднесувале жалби против судските одлуки.
Суеверие и планински обреди: Патот до судот е пат кон боговите
Често требало да се повикаат боговите за да ја разликуваат вистината од лажењето. Иако ова дејство претставува врвна форма на суеверие, одлично е документирано. Требало да се искачи висока планина – бидејќи таму биле најблиску до божествениот дух. Шаманот во исто време го загревал растителното масло до вриење, изговарајќи магии и вршејќи свети ритуали. Во врелото масло се фрлал мал предмет (видот зависел од местото, најчесто зрно ориз, но во дел од селата користеле прстени, камења или дури тигрови заби).
Испит на болка: Голите раце во врелото масло решаваат за невиност или вина
Обвинетиот требал со голи раце да го извади предметот од врелото масло. Ако раката се оштети, суденикот се сметал за виновен. Ако остане неповреден, се ослободувал од вина. Ако некој бил обвинет за напад, а маслото го изгорило, тогаш и тужителот морал да ја повтори процедурата за да ја докаже основата на обвинувањето. Ова придонело никогаш судот да не биде апсолутен – всушност, процентот на осудени само преку судот со масло не бил 100%!
Трикови на шаманите и психолошко набљудување стојат зад одлуките
Во текот на ритуалите, пеење и греење на маслото, шаманот внимателно ги набљудувал лицата и реакциите на сите учесници. Тоа најчесто бил возрасен човек со голема животна мудрост. Со разни малку познати техники можел да го води ритуалот така што вистинскиот виновник ќе биде откриен. На пример, шаманот можел тајно да додаде оцет во маслото – оцетот, бидејќи е погуст, паѓа на дното и при загревање прави балончиња што ја прават површината да изгледа врела, без да биде опасно топло. Ако обвинетиот брзо ја стави раката и ја извади невознемирен, ќе биде прогласен за невин.
Во Индија судат со џвакање ориз, а психолошкиот стрес ја издава вистината
Додека во Кина судот бил базиран на трикови и остро набљудување од шаманот, во Древна Индија постоел 'суд со џвакање ориз'. Обвинетиот долго џвакал тврд ориз, па плукал на лист. Ако на оризот имало крв, бил виновен – затоа што под стрес човекот не лачи доволно плунка, па оризот ги гребе непцата и се јавува крв. Ова барем има некаква научна основа. Но, каде според вас имало почесен суд: во Кина со човечката интуиција или во Индија со студениот ориз?
