Четири бордели, тринаесет барови и ниедна болница: Добредојдовте на Мигинго - најмалиот и најгусто населен остров на светот
Мигинго – каменеста дамка среде водите на најголемото африканско езеро – изгледа како неважна точка од небото или од географската карта. Дефакто невидлив, но токму тука, на ова парченце земја кое можете да го обиколите за две и пол минути, живеат околу 200 луѓе. Тоа го прави Мигинго најгусто населен остров во светот. Но тука нема ни болница, ни училиште, ни патишта, туку 13 барови, 4 бордели и до гуша вооружена полиција.
In This Article:
- Железо, пот и страв: Животот во метални лимови без зеленило и цивилизација
- Ниту една држава не го предава: Постојана борба меѓу Кенија и Уганда и двојни даноци што не носат ништо
- Профитот исчезнува: Кога независните рибари стануваат економски бегалци и риболовот е единствен спас
- Здравство, приватност и семејство речиси не постојат: Островот на холостјаците, СИДА-та и лотаријата за живот
- Закони на јачината: Полицијата, 'даноците' и локалната олигархија владеат со страв и алкохол
- Човечкиот експеримент што излегол од контрола: Жителите се учат да преживуваат таму каде што здравиот разум не би останал
- Oстров што мора да се види за да се поверува: Туристички доживувања меѓу барови, рѓосани лачуги и немир
Железо, пот и страв: Животот во метални лимови без зеленило и цивилизација
Мигинго не е село, ниту традиционален населено место – тука колиби од железо, пот од рибари и здив на очај создаваат атмосфера на клаустрофобија. На островoт нема ниту едно дрво или грам сенка, а по улиците широки едвај еден метар луѓето буквално живеат едни врз други. Во рѓосаните жештини се чувствува само воздухот од керозински ламби и неподносливиот мирис на риба и болести. Простор и приватност тука не постојат; сè е заедничко: храната, мирисите, болестите, разговорите.
Ниту една држава не го предава: Постојана борба меѓу Кенија и Уганда и двојни даноци што не носат ништо
Мигинго повеќе од две децении е спорна точка меѓу Уганда и Кенија. Официјално припаѓа на Кенија, но Уганда има полициска станица тука, а двете земји собираат даноци. Риболовот на нилски окун (главен извозен продукт) им носи милиони, што го прави островот заложник на геополитичка борба. Жителите плаќаат двојни даноци, а за возврат не добиваат никаква заштита или здравство.
Профитот исчезнува: Кога независните рибари стануваат економски бегалци и риболовот е единствен спас
Некогаш рибарите добро заработуваа, а парите остануваа во местната економија. Но од доаѓањето на меѓународните корпорации, рибата станува монопол, а рибарите губат сѐ. Денес, приходот паѓа, чамците стареат, а рибарството е последен сламка за преживување. Друг излез – нема. Рибата е сè: работа, храна, валута.
Здравство, приватност и семејство речиси не постојат: Островот на холостјаците, СИДА-та и лотаријата за живот
На Мигинго нема ни болница, ни фелдшер – само неколку аптеки со основни лекови. Медицинската помош е среќа во несреќата. Пиењето вода е луксуз; бањањето – реткост. Жени се малку од вчера, семејствата – реткост, а децата – егзотика. Четирите бордели донесоа своја болест: основна дијагноза на островот е СИДА. Животот овде трае колку што ќе издржиш.
Закони на јачината: Полицијата, 'даноците' и локалната олигархија владеат со страв и алкохол
Полицајци често одземаат рибарски улов или бараат 'даноци' за да дозволат да се излезе на вода. Законите ги пишува оној што држи моќ во моментот. Двајцата локални 'олигарси' – еден киријаџија, друг сопственик на сите чамци – ги држат сите останати во должничка зависност. Алкохолот и ноќните кавги се секојдневие; тринаесет барови се тука за заборав, не за забава.
Човечкиот експеримент што излегол од контрола: Жителите се учат да преживуваат таму каде што здравиот разум не би останал
И покрај сè, на Мигинго луѓето преживуваат. Некој вели, овде е побезбедно од сиромашните делови на копното; нема банди, секој го знае својот сосед. Но, дали човечкото суштество треба да се навикнува на ваква судбина? Овој остров е политички промашај, економско црно петно и човечка трагедија во една реченица, само на 2000 квадратни метри.
Oстров што мора да се види за да се поверува: Туристички доживувања меѓу барови, рѓосани лачуги и немир
Денес на Мигинго веќе почнаа да доаѓаат и туристи, пред сè од Кенија. За разумна сума, локалните рибари ќе ве однесат до островот, но камери и фотографирање речиси не се дозволени. Само со свои очи можете да видите какво чудо од човечка историја се случува на овој микроскопски дел од светот. Би сакале да дознаете и лично колку повеќе значи дoма?
