Британски пар пензионери си купиле евтина куќа од соништата со базен во Бугарија и потоа сфатиле каде дошле
Сон во Бугарија за 64.000 евра или кошмар? На почетокот на 2010-тите, Стивен Јароу решил дека му е доста од Лондон. Всушност, му било доста од цела Британија. Растејќи во Вилсден, Финчли и Еџвер во 1960-тите, северен Лондон - градот што некогаш го викал дом - повеќе не го препознавал. Како Евреин што живеел во област со една од најголемите концентрации на Евреи во главниот град, чувствувал дека расте омразата кон неговиот народ и дека тоа само ќе се влошува. „Гледав се повеќе и повеќе антисемитизам, сѐ повеќе еврејски училишта напаѓани, сѐ повеќе синагоги напаѓани“, вели тој.
In This Article:
Збогум засекогаш Британија
Со скапа хипотека во Еџвер и разочаран од состојбата во Британија, почнал да планира живот во странство по пензионирањето. Заедно со Барбара се одлучиле за Бугарија - сѐ попопуларна дестинација за Британци кои бараат поевтин и поспокоен живот. Парот, двајцата 67 години, купиле куќа со три спални, две бањи, клима уред и базен за само 64.000 евра, плус 6000 евра за професионална компанија за преселба. „Во почетокот беше страшно“, вели Стивен за преселбата во село во близина на Добрич, на североистокот на Бугарија. „Културолошките разлики беа големи, имаше повремени прекини на струја и секојдневниот живот драстично се разликуваше“.
Мир, сигурност и џин со тоник
И покрај почетниот шок, Стивен денес не би се вратил во Британија: „Туку е подобро тука. Тивко е, речиси и да нема сообраќај, нема светлосно загадување ноќе. Можам да седам покрај базен со џин и тоник и да не се грижам за ништо.“ „Не одам редовно во синагога, само на големите празници. Но кога одам, пред синагогата има полициско возило со двајца вооружени полицајци. Такво нешто британската полиција не обезбедува.“
„Не можевме да поверуваме какви се цените“
Близината до морето и ниските трошоци се дел од она што ги привлеко во нивниот нов дом. Супермаркетот е на неколку минути, каде што пакување пиво чини 5.80 евра, лебот околу 0.45 евра. „Лично, во зима јадеме зајачко месо. Ми се допаѓа - го готвиме со Гинис.“ Неговите сметки сѐ уште се неверојатно ниски: данок на имот 35 евра годишно (во споредба со 2.100 евра во Британија), вода 15 евра месечно, бензин 1.15 евра за литар, интернет 115 евра годишно за 90Mb, а цигари што во Британија чинат 16.50 евра, таму се само 3 евра.
Недостатоци - патишта и возачи
Патиштата се катастрофални“, вели тој, и додава дека бугарските возачи се особено агресивни. Бугарија е на второ место во ЕУ по смртни случаи на патиштата. „Возат како луди. Во зима, само се затвораш дома, пушташ ДВД и пиеш розе од 3.50 евра.“
Животот пост-Брегзит и поскапување
Нивната куќа денес вреди четири пати повеќе, но по Брегзит, живеењето таму не е толку лесно за нови доселеници. Мора да се аплицира за престој и не може лесно да се работи. Некои Британци купуваат запуштени куќи како инвестиција, но оние што не се интегрираат во заедницата имаат проблеми. „Одат во истиот паб, се дружат само со Британци – и не завршуваат убаво.“
Јазична бариера и септичка јама
Стивен има NF1 – генетска болест која му го отежнува учењето на бугарскиот јазик, поради што не може да добие државјанство. Но добрата комуникација со соседите (Бугари, Руси, Украинци, Норвежани) му помага во секојдневниот живот. „Инфраструктурата е во распаѓање“, додава. „Нема канализација – мораш да имаш септичка јама.“
Сигурноста има цена
Безбедноста е важен дел од животот таму. Плаќа 35 евра месечно за приватно обезбедување со оружје, а домот е опремен со ролетни, аларм и камери. „Да бидам искрен, поевтините села се полни со Роми, и тоа може да биде проблем. Ако имаш пари и скап автомобил, а тие немаат – можат да те ограбат кога не си дома.“
Скитници и агресивни кучиња
Во Бугарија има проблем со улични кучиња, особено кога се гладни. „Носам бибер-спреј, но никогаш не сум го користел.“ „Има и патријархална култура. Пријателка ја следел пијан маж и пробал да ја нападне, но соседот интервенирал. Но тоа може да се случи секаде – дури и во Мејфер.“
Без право на глас, но со влијание
Иако по Брегзит нема право на глас, Стивен успеа да го убеди локалниот градоначалник да ја стопира изградбата на германска ветерна централа блиску до неговиот дом. „Ја поддржувам центар-десничарската партија ГЕРБ, но поради судска одлука – не можам да гласам. Се надевам дека ќе се промени.“ „Бев многу разочаран кога Лабуристите дојдоа на власт. Ќе ги зголемат сите даноци, а луѓето ќе стануваат сѐ посиромашни.“ Стивен и Барбара се дел од втората генерација Британци што се преселија во Бугарија. Во 2011 година имало 2.605 британски државјани таму, а бројката скокнала на 4.484 за една деценија. „Голем ризик беше. Еден пријател ми рече: ‘Ќе се вратиш за три месеци, ќе ти биде досадно.’ Но не се вратив – и не ни планирам.“
