Што сѐ жените трпеле и трпат за убавината: Мрачната историја на женското бричење низ вековите
Дали сте знаеле дека дамите во минатото носеле перики за интимните делови и биле подготвени да страдаат за совршена кожа? Зад блескавите фризури и милите погледи, се кријат вековни болки, свирепи методи и забрани, кои и до ден денес оставаат траги врз женската убавина.
In This Article:
- Француските куртизани и периките наречени „меркин“ – Тајното оружје на заведувањето и шокантната болка од депилацијата во 19 век
- Антиката барала целосна мазност – Од пемза-камен и шеќер до робинки за депилација
- Средниот век – Забрана и табу, но во јужна Европа депилацијата го победува срамот и стравот
- XX век – Бричењето станува симбол на еманципација, а женската слобода повторно предизвикува дебати
Француските куртизани и периките наречени „меркин“ – Тајното оружје на заведувањето и шокантната болка од депилацијата во 19 век
Париските куртизани имале цели колекции од „меркин“ - триаголни парики за интимниот дел, со различни нијанси за да одговараат со косата или расположението. Мажите ги обожавале, но жените тајно страдале. Во книгата од 1858 година, прочуената Лола Монтес, фаворитката на кралот Лујдрад I Баварски, ги опишува агониите на дамите што добиле чиреви, обидувајќи се да ги средат нозете, пазувите и лицето. За глатка кожа, Лола препорачувала густа смола и лепливи мешавини – антички восочни ленти.
Антиката барала целосна мазност – Од пемза-камен и шеќер до робинки за депилација
Во Древниот Египет грижата за кожата била прашање на хигиена, а не само на убавина – косата се отстранувала дури и од главата. Пемза-камен и посебни шеќерни мешавини со ткаенина биле универзалните методи. Во Древна Грција и Рим, мазната кожа била знак за цивилизираност – дамите имале пинцети, специјални креми, па дури и посебно обучени робинки за депилација. Во јавните бањи, депилацијата била во мода кај елитата.
Средниот век – Забрана и табу, но во јужна Европа депилацијата го победува срамот и стравот
Средновековните обичаи забранувале бричење кај обичните жени, а црквата го сметала тоа за грев. Но, во Италија и Шпанија, депилацијата се користела заради мода, бричејќи ја линијата на челото, веѓите и трепките за да постигнат идеален изглед. Дворските дами дури им подарувале отсечени плетенки на своите љубовници!
XX век – Бричењето станува симбол на еманципација, а женската слобода повторно предизвикува дебати
Првите женски сигурносни бричови се појавуваат во 1910-тите. Модата барала покажување нозе и пазуви, а маркетингот на Gillette уверува дека „СИТЕ елегантни дами бричат пазуви!“. Со ширењето на бикини и нејлонските чорапи, бричењето станува правило. 1960-тите донесуваат женски протест: феминистките го отфрлаат отстранувањето влакна како симбол на машка доминација. Денес, секоја жена одлучува сама, но бујниот изглед под пазувите на на нозете уште предизвикува чудење и потсмев.
