Бермудските води кријат мистериозна џиновска структура каква што не постои никаде на Земјата, велат научниците“
Бермудскиот Триаголник можеби не е најголемата мистерија на Атлантикот. Ново научно истражување објавено во списанието Geophysical Research Letters открива дека под водите на Бермудските острови се крие слој карпа што е единствен во светот и веројатно е причина зошто островот не потонал со милиони години по гаснењето на вулканите.
In This Article:
- Научниците открија 20 километри дебел необичен слој под Бермудите што го потпира островот
- Вертикална слика од сеизмички бранови открива нов вид карпа полесна од околината – уникатна за Бермудите
- Наместо вообичаениот премин кон мантијата, под бермудската кора постои нов, неочекуван слој, создаден од застојана магма, која формирала структури слични на сплавови.
- Научниците не се сигурни како настанал слојот – магма што не еруптирала, дејство на вода или метасоматски процеси
- И по 31 милион години без ерупции, Бермудите не тонат – остатоци од древен вулканизам ја држат плочата издигната
- Бермудите лежат во поранешното срце на последниот суперконтинент – уникатноста е клучен дел од приказната
- Научниците сега бараат слични структури на други острови, но Бермудите остануваат единствен пример
Научниците открија 20 километри дебел необичен слој под Бермудите што го потпира островот
Обично, по гаснење на вулканите, тектонската плоча се движи оддалечувајќи се од топлиот пламен во недрата на Земјата, а океанската кора и вулканот полека се спуштаат. Но, под Бермудите, научниците откриле необичен карпест слој под океанската кора, кој го турка островот нагоре – дебел 20 километри, што не е видено никаде во светот.
Вертикална слика од сеизмички бранови открива нов вид карпа полесна од околината – уникатна за Бермудите
Тимот на чело со сеизмологот Вилијам Фрејзер од Carnegie Science и Џефри Парк од Универзитетот Јејл анализираа сеизмички бранови од 396 силни земјотреси кои ослободиле бранови низ земјината кора. Со тие податоци создадоа вертикална слика до 50 километри под островот. Сликата открива густ и дебел слој карпа што е помалку густ од останатата околна карпеста маса, нешто неочекувано на ваква длабочина.
Наместо вообичаениот премин кон мантијата, под бермудската кора постои нов, неочекуван слој, создаден од застојана магма, која формирала структури слични на сплавови.
„Вообичаено, под океанската кора очекуваме директно да се наоѓа мантијата. Но под Бермудите се јавува поинаков слој, сместен веднаш под кората, внатре во тектонската плоча на која се наоѓаат Бермудските Острови“, објаснува Фрејзер. Кората под Бермудите е издигната за околу 500 метри во однос на околното океанско дно, што укажува дека поновите вулкански ерупции внеле материјал од мантијата во кората, каде што магмата се оладила и зацврстила, создавајќи структура налик на сплав што „плови“ над морското дно.
Научниците не се сигурни како настанал слојот – магма што не еруптирала, дејство на вода или метасоматски процеси
Потеклото на овој дебел карпест слој сè уште не е целосно познато. Според Парк од Brighter Side of News, можно е дел од магмата да останал заробен под границата меѓу кората и мантијата (Мохо), наместо да излезе на површината. Со текот на времето, таа магма се оладила и формирала густ карпест слој. Истражувањата покажуваат и дека флуиди богати со гасови, кои се издигнувале под Бермудите, можеле да ја изменат горната мантија, правејќи ја полесна. Можно е и процес наречен метасоматизам, при кој вжештен материјал ја распукува кората, дозволува навлегување на морска вода и делумно ја менува структурата на мантијата.
И по 31 милион години без ерупции, Бермудите не тонат – остатоци од древен вулканизам ја држат плочата издигната
Иако подрачјето под Бермудите е без активен вулканизам веќе околу 31 милион години, издигнатата океанска област (свел) сè уште не потонала, а на површината нема знаци на нови ерупции. „Сè уште постои значителна маса – остаток од поранешниот активен вулканизам под Бермудите – која може да ја одржува оваа област издигната во Атлантикот“, изјави геологот Сара Маза од колеџот Smith, која не била вклучена во истражувањето.
Бермудите лежат во поранешното срце на последниот суперконтинент – уникатноста е клучен дел од приказната
„Фактот дека се наоѓаме во област што некогаш била срцето на последниот суперконтинент е дел од причината зошто ова е уникатно“, додава Маза. Оваа необична геолошка локација отвора прашања за потеклото на слични појави и процеси во минатото на Земјата.
Научниците сега бараат слични структури на други острови, но Бермудите остануваат единствен пример
Фрејзер сега ги истражува другите острови во светот за да провери дали не постојат слични слоеви како оној под Бермудите, или таа навистина е единствена од ваков вид. „Разбирањето на место како Бермудите, што е екстремна локација, е важно зашто ќе ни даде увид и за нормалните и за најекстремните процеси на нашата планета“, објаснува Фрејзер.
