96-годишната Бети открива: Тајната за витален живот е во секојдневната радост и поврзаност - еве како да го постигнете тоа
Додека повеќето на нејзина возраст се жалат на болки и самотија, 96-годишната Бети Паркер го исполнува својот дневник со убавите работи кои и понатаму ги прави: бере рози во градината, чита, игра карти и понекогаш (но сè поретко) пече пита. Но, нејзината вистинска тајна за среќа во долговечноста е длабоко човечка – поврзаноста, растот и чувството на смисла.
In This Article:
Самотијата е најопасна за стареењето
Според геријатриската докторка Кери Брнајт (и ќерка на Бети), за долговечност не е доволно само да јадеме здраво и да вежбаме. Самотијата и социјалната изолација се исто толку важни фактори како здравите навики. Истражувањата покажуваат: луѓето што се опкружени со пријатели, семејство и уживаат во смислени активности, не само што живеат подолго туку и посреќно.
Формулата за витална старост: Расти, поврзи се, адаптирај се, подари радост
Д-р Брнајт вели дека четири работи се клучни за радост и смисла во повозрасните години: раст (учење ново), поврзаност (со луѓе од разни генерации), адаптација (прифаќање и совладување на промените) и давање (помош и радост за другите). Колку порано ги вежбаме овие навики, толку подобро, но никогаш не е доцна да почнеме.
Стареењето е процес на адаптација и создавање нова смисла
И по пензионирањето може да се гради нова радост: започнете хоби, научете нешто ново (како гитара или игра на карти), поврзете се со пријатели од различни возрасти – како што прави Бети со „младите“ во нејзината група. Промените понекогаш се болни (како кога морала да се збогува со тенисот) но токму во прифаќањето и адаптацијата е вистинскиот клуч за задоволство во староста.
Големата вистина: Давањето и малите гестови носат долго задоволство и долги години
Истражувањата го потврдуваат она што го чувствува Бети: луѓето што гледаат на староста како на време за раст и давање живеат во просек 7,5 години подолго. Не се работи само за големи дела – мал гест, честитка, парче пита за пријател или дури случајно запознавање во соседство, се она што ја носи радоста и смислата. Стареењето не мора да значи пасивност – туку е нова прилика за секојдневно создавање вредност, за себе и за другите.
