„15 години во брак, 7 љубовници – Зошто не заминувам од човекот кого не го сакам?“
„Имам 42 години и речиси 15 години сум во брак. Имам две деца, стабилна работа, пристоен дом – и седум други мажи во мојот живот покрај мојот сопруг. Знам дека ова ќе биде осудено, но решив да бидам искрена. Ова не е оправдување – ова е вистинска приказна на жена која повеќе не чувствува љубов, но и понатаму останува во својот брак“.
In This Article:
Среќата исчезнува, а брачниот живот станува рутина без страст и близина
„Се венчавме млади, полни со надеж и соништа. Првите неколку години се чинеше дека животот нè носи напред – нов дом, деца, заеднички предизвици. Но, брзо дојде моментот кога топлината и нежноста исчезнаа. Станаа секојдневие – тој работеше многу, јас станав обична жена, уморна и незабележана. Нашиот однос стана студен, а животот испланиран минута по минута“.
Љубовници наместо решение: кратки романси донесоа уште повеќе празнина и траума
„Секоја врска надвор од бракот беше обид повторно да почувствувам среќа. Не добив вистинска љубов – само моменти на возбуда и потоа хроничен умор и вина. Постојаните тајни, лаги и стравот дека сè би можело да се дознае ме исцрпуваа. Започнав да се делам на две: жена и мајка во домот, љубовница со тајна – но, и таа втора улога веќе не внесуваше радост, туку само страв и осаменост“.
Зошто не заминувам?
„Целото ова време се прашувам зошто останувам. Понекогаш си признавам – немам храброст, се плашам од промени и нови почетоци. Од друга страна, сакам да го зачувам светот на моите деца. Секој обид да најдам сигурност со некој друг човек завршува со уште поголемо чувство на осаменост. Сите кратки авантури беа само бегање од вистината – никаде не најдов вистинско решение, само мигови. Сонував за сила и слобода, но секој пат се враќав во познатото“.
„Мојата приказна не е повик за оправдување, туку за разбирање“
„Живеам како што знам, не се мислам за слаба, туку како некој што се труди да зачува барем привид на мир и дом за децата. Се надевав дека ќе најдам сила да направам промена, но можеби навиката и стравот ќе ме вратат назад. И затоа – ако се препознавате во оваа приказна, не си судете себеси строго. Секој бара свој пат до среќата – понекогаш и многу патишта. Дали вие би имале храброст да заминете од човек кој веќе не го сакате, или би останале поради семејството?“
